езуі́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. езуі́цкі езуі́цкая езуі́цкае езуі́цкія
Р. езуі́цкага езуі́цкай
езуі́цкае		 езуі́цкага езуі́цкіх
Д. езуі́цкаму езуі́цкай езуі́цкаму езуі́цкім
В. езуі́цкі (неадуш.)
езуі́цкага (адуш.)		 езуі́цкую езуі́цкае езуі́цкія (неадуш.)
езуі́цкіх (адуш.)
Т. езуі́цкім езуі́цкай
езуі́цкаю		 езуі́цкім езуі́цкімі
М. езуі́цкім езуі́цкай езуі́цкім езуі́цкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

езуі́цкі рел., перен. иезуи́тский;

е. о́рдэн — иезуи́тский о́рден;

~кія мане́ры — иезуи́тские мане́ры

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

езуі́цкі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да езуіта (у 1 знач.), езуітаў. Езуіцкі касцёл. □ Косю перавялі вучыцца ў езуіцкую жаночую гімназію. Карпюк.

2. перан. Хітры, крывадушны, вераломны. [Янка Рыбалтовіч] чытаў, маліўся над магілкамі сваіх дзядоў па-лацінску, з езуіцкай лісінай пакорай хадзіў па вёсках, носячы людзям «збаўленне ад бязбожнага камунізма...» Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

езуі́цкі

1. (які мае дачыненне да езуітаў) Jesuíten-;

езуі́цкі о́рдэн Jesuítenorden m -s;

2. перан. (вераломны, хітры) héuchlerisch

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

езуі́т, -а, М -і́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Манах — член каталіцкага манаскага ордэна «Таварыства Ісуса».

2. перан. Хітры, крывадушны, каварны чалавек.

|| ж. езуі́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так (да 2 знач.).

|| прым. езуі́цкі, -ая, -ае.

Е. ордэн.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каталі́цка-езуі́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. каталі́цка-езуі́цкі каталі́цка-езуі́цкая каталі́цка-езуі́цкае каталі́цка-езуі́цкія
Р. каталі́цка-езуі́цкага каталі́цка-езуі́цкай
каталі́цка-езуі́цкае		 каталі́цка-езуі́цкага каталі́цка-езуі́цкіх
Д. каталі́цка-езуі́цкаму каталі́цка-езуі́цкай каталі́цка-езуі́цкаму каталі́цка-езуі́цкім
В. каталі́цка-езуі́цкі (неадуш.)
каталі́цка-езуі́цкага (адуш.)		 каталі́цка-езуі́цкую каталі́цка-езуі́цкае каталі́цка-езуі́цкія (неадуш.)
каталі́цка-езуі́цкіх (адуш.)
Т. каталі́цка-езуі́цкім каталі́цка-езуі́цкай
каталі́цка-езуі́цкаю		 каталі́цка-езуі́цкім каталі́цка-езуі́цкімі
М. каталі́цка-езуі́цкім каталі́цка-езуі́цкай каталі́цка-езуі́цкім каталі́цка-езуі́цкіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

езуіцкі калегіум

т. 6, с. 383

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Полацкі езуіцкі калегіум 6/604; 8/486, 489

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Пінскі езуіцкі калегіум 8/438, 440—441 (укл.), 441

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Драгічынскі езуіцкі калегіум

т. 6, с. 191

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)