дэ-ю́рэ

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
дэ-ю́рэ - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дэ-ю́рэ, прысл. (кніжн.).

Юрыдычна, фармальна, на падставе закона; проціл. дэ-факта.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дэ-ю́рэ нареч. книжн. де-ю́ре

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дэ-ю́рэ, прысл.

Кніжн. Юрыдычна, на падставе закона, фармальна; проціл. дэ-факта.

[Ад лац. de jure.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэ-юрэ

т. 6, с. 367

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

дэ-ю́рэ

(лац. de jure)

юрыдычна, на падставе закона, фармальна (проціл. дэ-факта).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дэ-ю́рэ

(лац. de jure)

юрыдычна, фармальна (параўн. дэ-факта).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

дэ-фа́кта, прысл. (кніжн.).

Фактычна, на справе, сапраўды; проціл. дэ-юрэ.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дэ-фа́кта, прысл.

Кніжн. Фактычна, сапраўды; проціл. дэ-юрэ. — Мы, як кажуць дыпламаты, нарэшце прызналі адзін аднаго дэ-факта. Шамякін.

[Лац. de facto.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

де-ю́ре нареч., книжн. дэ-ю́рэ.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)