Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
дыяра́ма, -ы, мн. -ы, -ра́м, ж.
1. Карціна, намаляваная на празрыстай тканіне або шкле і спецыяльна асветленая для стварэння ўражання аб’ёмнасці.
2. Жывапісная карціна з рэальнымі або бутафорскімі прадметамі, макетамі.
|| прым.дыяра́мны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дыяра́маж. диора́ма
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Дыярама 4/344—345; 8/79
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
дыяра́ма, ‑ы, ж.
1. Від выяўленчага мастацтва, у якім жывапісная карціна вялікіх памераў дапаўняецца аб’ёмным (бутафорскім) пярэднім планам, макетам, а таксама твор гэтага мастацтва.
2. Карціна, выкананая на празрыстай тканіне або шкле і спецыяльна асветленая для стварэння ўражання аб’ёмнасці.
[Ад грэч. diá — праз, скрозь і hórama — карціна, відовішча.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)