Дыялектычная логіка 3/411; 4/341, 341—342, 343; 6/417; 7/84, 327; 10/542, 586

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

дыялектычная тэалогія

т. 6, с. 311

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

логіка дыялектычная

т. 9, с. 334

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

супярэчнасць дыялектычная

т. 15, с. 277

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ло́гіка, -і, ДМ -гіцы, ж.

1. Навука аб законах і формах мыслення.

Дыялектычная л.

2. Ход разважанняў, вывадаў.

Выдатная л.

3. Унутраная заканамернасць чаго-н.

Л. падзей.

|| прым. лагі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дыялекты́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дыялекты́чны дыялекты́чная дыялекты́чнае дыялекты́чныя
Р. дыялекты́чнага дыялекты́чнай
дыялекты́чнае		 дыялекты́чнага дыялекты́чных
Д. дыялекты́чнаму дыялекты́чнай дыялекты́чнаму дыялекты́чным
В. дыялекты́чны (неадуш.)
дыялекты́чнага (адуш.)		 дыялекты́чную дыялекты́чнае дыялекты́чныя (неадуш.)
дыялекты́чных (адуш.)
Т. дыялекты́чным дыялекты́чнай
дыялекты́чнаю		 дыялекты́чным дыялекты́чнымі
М. дыялекты́чным дыялекты́чнай дыялекты́чным дыялекты́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

самавыражэ́нне, ‑я, н.

Тое што і самавыяўленне. Мастацкі твор заўжды сплаў знешняга жыцця з унутраным жыццём мастака, дыялектычная еднасць адлюстравання і самавыражэння. І. Калеснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канкрэ́тна-дыялекты́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. канкрэ́тна-дыялекты́чны канкрэ́тна-дыялекты́чная канкрэ́тна-дыялекты́чнае канкрэ́тна-дыялекты́чныя
Р. канкрэ́тна-дыялекты́чнага канкрэ́тна-дыялекты́чнай
канкрэ́тна-дыялекты́чнае		 канкрэ́тна-дыялекты́чнага канкрэ́тна-дыялекты́чных
Д. канкрэ́тна-дыялекты́чнаму канкрэ́тна-дыялекты́чнай канкрэ́тна-дыялекты́чнаму канкрэ́тна-дыялекты́чным
В. канкрэ́тна-дыялекты́чны (неадуш.)
канкрэ́тна-дыялекты́чнага (адуш.)		 канкрэ́тна-дыялекты́чную канкрэ́тна-дыялекты́чнае канкрэ́тна-дыялекты́чныя (неадуш.)
канкрэ́тна-дыялекты́чных (адуш.)
Т. канкрэ́тна-дыялекты́чным канкрэ́тна-дыялекты́чнай
канкрэ́тна-дыялекты́чнаю		 канкрэ́тна-дыялекты́чным канкрэ́тна-дыялекты́чнымі
М. канкрэ́тна-дыялекты́чным канкрэ́тна-дыялекты́чнай канкрэ́тна-дыялекты́чным канкрэ́тна-дыялекты́чных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

стыхі́йна-дыялекты́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. стыхі́йна-дыялекты́чны стыхі́йна-дыялекты́чная стыхі́йна-дыялекты́чнае стыхі́йна-дыялекты́чныя
Р. стыхі́йна-дыялекты́чнага стыхі́йна-дыялекты́чнай
стыхі́йна-дыялекты́чнае		 стыхі́йна-дыялекты́чнага стыхі́йна-дыялекты́чных
Д. стыхі́йна-дыялекты́чнаму стыхі́йна-дыялекты́чнай стыхі́йна-дыялекты́чнаму стыхі́йна-дыялекты́чным
В. стыхі́йна-дыялекты́чны (неадуш.)
стыхі́йна-дыялекты́чнага (адуш.)		 стыхі́йна-дыялекты́чную стыхі́йна-дыялекты́чнае стыхі́йна-дыялекты́чныя (неадуш.)
стыхі́йна-дыялекты́чных (адуш.)
Т. стыхі́йна-дыялекты́чным стыхі́йна-дыялекты́чнай
стыхі́йна-дыялекты́чнаю		 стыхі́йна-дыялекты́чным стыхі́йна-дыялекты́чнымі
М. стыхі́йна-дыялекты́чным стыхі́йна-дыялекты́чнай стыхі́йна-дыялекты́чным стыхі́йна-дыялекты́чных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

трыя́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

1. Кніжн. Адзінства, якое ўтвараецца трыма асобнымі прадметамі, паняццямі або часткамі, членамі.

2. У філасофскай сістэме Гегеля — трохступеньчатае развіццё ідэі, якое вызначае тры ступені ў развіцці з’яў рэчаіснасці: тэзіс, антытэзіс і сінтэз. Дыялектычная трыяда.

[Грэч. triás — тройца, траістасць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)