дыхальныя карані

т. 6, с. 304

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ды́хальны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ды́хальны ды́хальная ды́хальнае ды́хальныя
Р. ды́хальнага ды́хальнай
ды́хальнае		 ды́хальнага ды́хальных
Д. ды́хальнаму ды́хальнай ды́хальнаму ды́хальным
В. ды́хальны (неадуш.)
ды́хальнага (адуш.)		 ды́хальную ды́хальнае ды́хальныя (неадуш.)
ды́хальных (адуш.)
Т. ды́хальным ды́хальнай
ды́хальнаю		 ды́хальным ды́хальнымі
М. ды́хальным ды́хальнай ды́хальным ды́хальных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ды́хальны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для дыхання, удзельнічае ў дыханні. Дыхальныя органы. Дыхальныя шляхі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кісларо́дна-ды́хальны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кісларо́дна-ды́хальны кісларо́дна-ды́хальная кісларо́дна-ды́хальнае кісларо́дна-ды́хальныя
Р. кісларо́дна-ды́хальнага кісларо́дна-ды́хальнай
кісларо́дна-ды́хальнае		 кісларо́дна-ды́хальнага кісларо́дна-ды́хальных
Д. кісларо́дна-ды́хальнаму кісларо́дна-ды́хальнай кісларо́дна-ды́хальнаму кісларо́дна-ды́хальным
В. кісларо́дна-ды́хальны (неадуш.)
кісларо́дна-ды́хальнага (адуш.)		 кісларо́дна-ды́хальную кісларо́дна-ды́хальнае кісларо́дна-ды́хальныя (неадуш.)
кісларо́дна-ды́хальных (адуш.)
Т. кісларо́дна-ды́хальным кісларо́дна-ды́хальнай
кісларо́дна-ды́хальнаю		 кісларо́дна-ды́хальным кісларо́дна-ды́хальнымі
М. кісларо́дна-ды́хальным кісларо́дна-ды́хальнай кісларо́дна-ды́хальным кісларо́дна-ды́хальных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ды́хальны Átmungs-;

ды́хальныя шляхі́ анат. Átemwege pl;

ды́хальныя о́рганы Átmungsorgane pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

адамсі́т, ‑у, М ‑сіце, м.

Атрутнае рэчыва, якое раздражняльна дзейнічае на верхнія дыхальныя шляхі, выклікаючы спачатку чханне, потым рвоту і галаўныя болі.

[Ад уласнага імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трахе́я, ‑і, ж.

Спец.

1. Дыхальнае горла.

2. толькі мн. (трахе́і, ‑яў). У членістаногіх — дыхальныя трубкі, якія адкрываюцца на паверхні цела.

3. толькі мн. (трахе́і, ‑яў). Сасуды ў раслін.

[Грэч. trachéia.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ваздухі́ ’лёгкія’ (КЭС, Інстр. I). Да дых‑/дух‑. Параўн. аналагічныя ўтварэнні: рус. духи́ і ды́хи ’дыхальныя шляхі, асабліва ў каня’, смал. воздухи ’лёгкія, грудзі’. Параўн. бел. даць пад уздых.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

аспіра́цыя, ‑і, ж.

1. Высысанне вадкасці або паветра з якой‑н. хворай поласці цела. // Пранікненне ў дыхальныя шляхі чаго‑н. пабочнага.

2. Спец. Абяспыльванне вытворчых памяшканняў шляхам высысання пылу. Цэнтральная аспірацыя.

[Лац. aspiratio — дыханне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

tract​1 [trækt] n.

1. разло́г, абша́р; паласа́ прасто́ры;

a tract of land паласа́ зямлі́

2. anat. тракт;

the respiratory tract ды́хальныя шляхі́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)