дыфу́зны, -ая, -ае.

Невыразны, расплывісты.

Дыфузныя туманнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дыфу́зны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дыфу́зны дыфу́зная дыфу́знае дыфу́зныя
Р. дыфу́знага дыфу́знай
дыфу́знае		 дыфу́знага дыфу́зных
Д. дыфу́знаму дыфу́знай дыфу́знаму дыфу́зным
В. дыфу́зны (неадуш.)
дыфу́знага (адуш.)		 дыфу́зную дыфу́знае дыфу́зныя (неадуш.)
дыфу́зных (адуш.)
Т. дыфу́зным дыфу́знай
дыфу́знаю		 дыфу́зным дыфу́знымі
М. дыфу́зным дыфу́знай дыфу́зным дыфу́зных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дыфу́зны спец. диффу́зный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дыфу́зны, ‑ая, ‑ае.

Атрыманы шляхам дыфузіі; змешаны. Дыфузнае рэчыва. // перан. Рассеяны, расплыўчаты. Дыфузная туманнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыфу́зны diffús; zerstréut, verschwómmen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

раўнаме́рна-дыфу́зны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. раўнаме́рна-дыфу́зны раўнаме́рна-дыфу́зная раўнаме́рна-дыфу́знае раўнаме́рна-дыфу́зныя
Р. раўнаме́рна-дыфу́знага раўнаме́рна-дыфу́знай
раўнаме́рна-дыфу́знае		 раўнаме́рна-дыфу́знага раўнаме́рна-дыфу́зных
Д. раўнаме́рна-дыфу́знаму раўнаме́рна-дыфу́знай раўнаме́рна-дыфу́знаму раўнаме́рна-дыфу́зным
В. раўнаме́рна-дыфу́зны (неадуш.)
раўнаме́рна-дыфу́знага (адуш.)		 раўнаме́рна-дыфу́зную раўнаме́рна-дыфу́знае раўнаме́рна-дыфу́зныя (неадуш.)
раўнаме́рна-дыфу́зных (адуш.)
Т. раўнаме́рна-дыфу́зным раўнаме́рна-дыфу́знай
раўнаме́рна-дыфу́знаю		 раўнаме́рна-дыфу́зным раўнаме́рна-дыфу́знымі
М. раўнаме́рна-дыфу́зным раўнаме́рна-дыфу́знай раўнаме́рна-дыфу́зным раўнаме́рна-дыфу́зных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

диффу́зный спец. дыфу́зны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

diffús

a дыфу́зны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

diffuse

[dɪˈfju:z]

1.

v.

1) пашыра́ць (-ца), расьсява́ць (-ца)

2) Phys. праніка́ць (шля́хам дыфу́зіі)

2.

adj.

1) расьсе́яны, дыфу́зны (сьвятло́, тума́н)

2) шматсло́ўны, які́ шмат расьця́гвае

a diffuse writer — шматсло́ўны пісьме́ньнік

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ГАСТРЫ́Т

(ад гастр... + ...іт),

вострае або хранічнае запаленчае захворванне слізістай абалонкі страўніка жывёл і чалавека. Узнікае пры працяглых парушэннях рэжыму харчавання (кармлення), пераяданнях, прафес. шкоднасцях, злоўжываннях алкаголем і нікацінам, празмерным ужыванні грубай, тлустай, вострай, вельмі халоднай ці гарачай ежы, харч. і лек. (у жывёл — кармавых) атручэннях, інш. інтаксікацыях і інфекцыях, функцыян. парушэннях і перанапружаннях нерв. сістэмы і інш. Адрозніваюць гастрыт востры і хранічны, ачаговы і дыфузны, з паніжанай ці павышанай кіслотнасцю, гіпертрафічны і атрафічны, эразіўны і паліпозны. Пры вострым гастрыце магчымы пераход запалення на тонкі і тоўсты кішэчнік з узнікненнем адпаведна гастраэнтэрыту і гастраэнтэракаліту. Нярэдка пасля гастрыту ўзнікае язвавая хвароба страўніка або 12-перснай кішкі. У розных суадносінах пры гастрыце (залежна ад формы) могуць спалучацца сімптомы: пякота і цяжар у падлыжачнай вобласці, моташнасць, ірвоты, адрыжкі, галаўны боль і інш. Лячэнне: ліквідацыя першапрычыны, медыкаментознае, курортнае, дыетатэрапія.

т. 5, с. 85

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)