дыск, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Прадмет, дэталь якой-н. машыны, прыстасавання ў выглядзе плоскага круга.

Д. электрапілы.

Д. аўтамата.

2. Спартыўны снарад у форме круга, які прымяняецца для кідання.

Кінуць д.

3. Аптычны носьбіт інфармацыі ў выглядзе плоскага круга.

Выпусціць д.

Запісаць д.

Модныя дыскі.

4. Прыстасаванне для захоўвання інфармацыі на камп’ютары.

Магнітны д.

Аптычны д.

|| прым. ды́скавы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Дыскавая барана.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ды́ск

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ды́ск ды́скі
Р. ды́ска ды́скаў
Д. ды́ску ды́скам
В. ды́ск ды́скі
Т. ды́скам ды́скамі
М. ды́ску ды́сках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дыск м., в разн. знач. диск

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дыск, ‑а, м.

1. Прадмет або дэталь якой‑н. машыны, прыстасавання ў выглядзе плоскага круга. Дыск маятніка. Дыск магнітафона. Дыск электрапілы. □ Нумар быў заняты, і.. [дзяўчына] вешала трубку, чакала якую хвіліну і зноў круціла тэлефонны дыск. Арабей. // Спартыўны снарад у форме круга, які прымяняецца ў лёгкай атлетыцы для кідання. Кінуць дыск. // Магазін ручнога кулямёта, аўтамата, у якім змяшчаюцца патроны. Дыск аўтамата. □ Я набіваю моўчкі дыскі, Рыхтую к бою кулямёт. Прыходзька. // Бачны з Зямлі абрыс Сонца, Месяца і іншых планет. Сонца садзілася за небасхіл. Вось яно дакранулася сваім дыскам да зямлі. Сергіевіч.

2. толькі мн. (ды́скі, ‑аў). Разм. Дыскавая барана. Апрацаваць поле дыскамі.

[Грэч. diskos.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыск м

1. Dskus m - і -ses, Dsken і Dskusse; Schibe f -, -n;

2. тэх Schibe f -, -n; Pltte f -, -n; Lamlle f -, -n;

дыск кру́глай пілы́ Krissägeblatt n -(e)s, -blätter;

дыск тэлефо́на Wählscheibe f, Nmmernscheibe f;

3. камп Pltte f -, -n;

цвёрды дыск Fstplatte f;

размяча́ць дыск die Fstplatte formateren;

4. спарт Dskus m - і -ses, pl -ken або -skusse;

кі́данне дыска Dskuswerfen n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Дыскдыск’ (БРС). Рус. диск, укр. диск. Запазычанне з франц. disque ’тс’ (< лац. discus < грэч.). Гл. Фасмер, 1, 515; Шанскі, 1, Д, Е, Ж, 128.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дыск-жаке́й, -я, мн. -і, -яў, м.

Чалавек, які вядзе праграму дыскатэкі.

|| прым. дыск-жаке́йскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дыск

(фр. disque, ад гр. diskos)

1) плоскі круглы прадмет, напр. дэталь якой-н. машыны, апарата або спартыўны снарад (напр. д. электрапілы, д. тэлефона, д. для кідання);

2) бачны з Зямлі абрыс Сонца, Месяца;

3) магазін ручнога кулямёта, аўтамата, у якім змяшчаюцца патроны;

4) грамафонная пласцінка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дыск

(фр. disque, ад гр. diskos)

1) плоскі круглы прадмет, напр. дэталь якой-н. машыны, апарата або спартыўны снарад;

2) бачны з Зямлі абрыс Сонца, Месяца;

3) магазін ручнога кулямёта, аўтамата;

4) грамафонная пласцінка;

5) інф. носьбіт інфармацыі ў камп’ютэры (гл. вінчэстэр, дыскета).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

дыск-жаке́йскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дыск-жаке́йскі дыск-жаке́йская дыск-жаке́йскае дыск-жаке́йскія
Р. дыск-жаке́йскага дыск-жаке́йскай
дыск-жаке́йскае
дыск-жаке́йскага дыск-жаке́йскіх
Д. дыск-жаке́йскаму дыск-жаке́йскай дыск-жаке́йскаму дыск-жаке́йскім
В. дыск-жаке́йскі (неадуш.)
дыск-жаке́йскага (адуш.)
дыск-жаке́йскую дыск-жаке́йскае дыск-жаке́йскія (неадуш.)
дыск-жаке́йскіх (адуш.)
Т. дыск-жаке́йскім дыск-жаке́йскай
дыск-жаке́йскаю
дыск-жаке́йскім дыск-жаке́йскімі
М. дыск-жаке́йскім дыск-жаке́йскай дыск-жаке́йскім дыск-жаке́йскіх

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)