дырэ́ктар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Кіраўнік прадпрыемства, якой-н. дзяржаўнай або навучальнай установы.

Д. фабрыкі.

Д. вучылішча.

Д. фірмы.

|| ж. дырэ́ктарка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак (разм.).

|| прым. дырэ́ктарскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дырэ́ктар

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дырэ́ктар дырэ́ктары
Р. дырэ́ктара дырэ́ктараў
Д. дырэ́ктару дырэ́ктарам
В. дырэ́ктара дырэ́ктараў
Т. дырэ́ктарам дырэ́ктарамі
М. дырэ́ктару дырэ́ктарах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дырэ́ктар м. дире́ктор

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дырэ́ктар, ‑а, м.

Кіраўнік прадпрыемства, якой‑н. установы. Дырэктар завода. Дырэктар школы. Дырэктар саўгаса.

[Лац. direktor.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Дырэктар, гл. Радчанка С. І.

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

дырэ́ктар ж. Diréktor m -s, -tóren;

дырэ́ктар заво́да Wérkleiter m -s, -; Betríebsleiter m -s, -; Wérkdirektor m; Betríebsdirektor m;

дырэ́ктар магазі́на Verkáufsstellenleiter m;

дырэ́ктар карці́ны кіно Produktiónsleiter m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дырэ́ктар

(с.-лац. director)

кіраўнік прадпрыемства, установы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Дырэ́ктар ’дырэктар’ (БРС). Рус. дире́ктор, укр. дире́ктор. Лічыцца ў рус. мове запазычаннем з ням. Direktor або польск. dyrektor (першакрыніца — лац. director). Фасмер, 1, 515; Шанскі, 1, Д, Е, Ж, 127 У бел. мову, магчыма, прыйшло з рус. Ст.-бел. директоръ ’духоўны настаўнік’ вядома з XVI ст. (Булыка, Запазыч.) < польск.; яно не звязана традыцыяй з дырэ́ктар у сучасным значэнні. Бел. дырэ́кцыя, рус. дире́кция, укр. дире́кція запазычаны з польск. мовы (dyrekcja; параўн. і Булыка, Запазыч.), але ў сучасным значэнні слова, відаць, узята з рус. Параўн. Фасмер, 1, 515; Шанскі, 1, Д, Е, Ж, 127.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дырэ́ктар

(лац. director)

кіраўнік прадпрыемства, установы.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

арт-дырэ́ктар

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. арт-дырэ́ктар арт-дырэ́ктары
Р. арт-дырэ́ктара арт-дырэ́ктараў
Д. арт-дырэ́ктару арт-дырэ́ктарам
В. арт-дырэ́ктара арт-дырэ́ктараў
Т. арт-дырэ́ктарам арт-дырэ́ктарамі
М. арт-дырэ́ктару арт-дырэ́ктарах

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)