дыбы́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. дыбы́
В. дыбы́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ды́бы, -аў, адз. ды́ба, -ы, ж.

1. Высокія шасты з прыступкамі для хадзьбы вялікімі крокамі.

2. перан. Пра доўгія ногі. (іран.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дыбы́: на дыбы́ на дыбы́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дыбы́ на дыбы́ прям., перен. на дыбкі́, дубка́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дыбы́,

У выразе: на дыбы — тое, што і на дыбкі (гл. дыбкі). Хлопец ад нечаканасці так тузануў закілзанага каня, што ён узняўся на дыбы. П. Ткачоў. Вялізны вогненны слуп паставіў паравоз на дыбы, залязгалі, затрашчалі вагоны. Шчарбатаў. Мікола ўсё нешта станавіўся на дыбы, гарачыўся, а потым здаўся. Нікановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ды́бы ’хадулі; доўгія ногі’ (БРС). Гл. ды́ба́ць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ды́ба

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ды́ба ды́бы
Р. ды́бы ды́б
Д. ды́бе ды́бам
В. ды́бу ды́бы
Т. ды́бай
ды́баю		 ды́бамі
М. ды́бе ды́бах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дубка́ нареч.

1. ды́бом;

2. на дыбы́;

◊ валасы́ ста́лі д. — во́лосы ста́ли ды́бом;

стаць д. — стать на дыбы́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ходу́ля хаду́ля, -лі ж.; ды́ба, род. ды́бы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дыбкі́: на д. прям., перен., прост. на дыбы́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)