дурная - Пошук

дурна́я

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дурна́я ж., сущ. ду́ра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дурны́, -а́я, -о́е.

1. 3 абмежаванымі разумовымі здольнасцямі; бесталковы.

За дурной галавой нагам неспакой (з нар.).

2. Які не выяўляе розуму, пазбаўлены разумнай разважлівасці.

Задаць дурное пытанне.

Дурныя паводзіны.

3. у знач. наз. дурны́, -о́га, м., дурна́я, -о́й, ж., мн. -ы́я, -ы́х. Тое, што і дурань (у 1 знач.).

Дурному закон не пісан (прыказка).

◊

Дурны як бот; дурны як пень (разм., груб.) — пра разумова адсталага чалавека.

Няма дурных! — выказванне нязгоды з кім-н., адмаўленне выконваць што-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

nincompoop [ˈnɪŋkəmpu:p] n. infml, dated ду́рань, дурны́; дурні́ца, дурна́я

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дурны́

прыметнік, якасны

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

howler [ˈhaʊlə] n. infml ке́пская, дурна́я памы́лка;

stylistic howlers стылісты́чныя хі́бы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ду́ра разг. дурні́ца, -цы ж., дурна́я, -но́й ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Абнясла́віць (БРС, КТС). Параўн. няслава ’дурная слава’ да слава (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

blooper

[ˈblu:pər]

n., Sl.

дурна́я памы́лка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

boner

[ˈboʊnər]

n., Sl.

дурна́я памы́лка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Verbum