дурна́я

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
ж. -
Н. дурна́я дурны́я
Р. дурно́й дурны́х
Д. дурно́й дурны́м
В. дурну́ю дурны́х
Т. дурно́й
дурно́ю		 дурны́мі
М. дурно́й дурны́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)