Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
дупло́, -а́, мн. ду́плы і (з ліч. 2, 3, 4) дуплы́, ду́плаў, н.
1. Пустата ў ствале дрэва на месцы выгніўшай драўніны.
Вавёрка жыве ў дупле.
2. Адтуліна, дзірка ў зубе (разм.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дупло́дупло́, -ла́ср.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дупло́ср.дупло́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дупло́, ‑а, н.
1. Пустата ў ствале дрэва на месцы выгніўшай драўніны. Засунуць руку ў дупло. □ Птушаняты спяць пад крыллем, матчыным І вавёркі ў дуплах моцна спяць.Панчанка.
2. Адтуліна, дзірка ў зубе.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
дупло́н. Höhlung f -, -en; hóhle Stélle;
дупло́ дрэ́ва Báumhöhlung f;
дупло́ зу́ба Záhnhöhle f -, Záhnloch n -es, -löcher
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
дупло
Том: 9, старонка: 103.
Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)
Дупло́ ’дупло’ (БРС). Вядома таксама шырока і форма дуплё; сустракаецца і ду́пель ’дупло’ (Шат.). Рус.дупло́ (дыял.дуплё), укр.дупло́, польск.dziupło, dupło, балг.ду́пло, серб.-харв.ду́пло і г. д. Лічыцца ўтварэннем з суф. ‑l‑ (*dup(ь)lo, *dup(ъ)lo) ад прасл.*dupa (вядомае ў розных значэннях ’яма’, ’дзюрка’, ’нара’, ’дупло’, ’podex’ і г. д.). Гл. Фасмер, 1, 554; Бернекер, 1, 237–238; Брукнер, 104.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
дупе́льца, ‑а, н.
Памянш.дадупло; невялікае дупло.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)