Дубро́вы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Дубро́вы
Р. Дубро́ў
Д. Дубро́вам
В. Дубро́вы
Т. Дубро́вамі
М. Дубро́вах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дубровы

т. 6, с. 248

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Дубровы (археал.) 3/347; 4/306

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Дубровы (в.) 3/44 (к.); 4/306; 9/571

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Грабовыя дубровы 12/39

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Ялова-грабовыя дубровы 12/39

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

дубро́ва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дубро́ва дубро́вы
Р. дубро́вы дубро́ў
Д. дубро́ве дубро́вам
В. дубро́ву дубро́вы
Т. дубро́вай
дубро́ваю		 дубро́вамі
М. дубро́ве дубро́вах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дубро́ва, -ы, мн. -ы, -ро́ў, ж.

Невялікі лісцевы або дубовы лес.

Прыгожыя беларускія дубровы.

|| прым. дубро́ўны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Дубро́ва

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Дубро́ва
Р. Дубро́вы
Д. Дубро́ве
В. Дубро́ву
Т. Дубро́вай
Дубро́ваю
М. Дубро́ве

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

светлагало́вы, ‑ая, ‑ае.

Са светлымі валасамі; бялявы. Хлопчык босы бяжыць да дубровы. Па дровы, Хлопчык светлагаловы, Пяцігадовы... Куляшоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)