дро́бязны, -ая, -ае.

1. Які надае вялікае значэнне пустым рэчам, дробязям.

Д. чалавек.

2. Нязначны, неістотны.

Д. факт.

Дробязныя спрэчкі.

|| наз. дро́бязнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дро́бязны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дро́бязны дро́бязная дро́бязнае дро́бязныя
Р. дро́бязнага дро́бязнай
дро́бязнае		 дро́бязнага дро́бязных
Д. дро́бязнаму дро́бязнай дро́бязнаму дро́бязным
В. дро́бязны (неадуш.)
дро́бязнага (адуш.)		 дро́бязную дро́бязнае дро́бязныя (неадуш.)
дро́бязных (адуш.)
Т. дро́бязным дро́бязнай
дро́бязнаю		 дро́бязным дро́бязнымі
М. дро́бязным дро́бязнай дро́бязным дро́бязных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дро́бязны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дро́бязны дро́бязная дро́бязнае дро́бязныя
Р. дро́бязнага дро́бязнай
дро́бязнае		 дро́бязнага дро́бязных
Д. дро́бязнаму дро́бязнай дро́бязнаму дро́бязным
В. дро́бязны (неадуш.)
дро́бязнага (адуш.)		 дро́бязную дро́бязнае дро́бязныя (неадуш.)
дро́бязных (адуш.)
Т. дро́бязным дро́бязнай
дро́бязнаю		 дро́бязным дро́бязнымі
М. дро́бязным дро́бязнай дро́бязным дро́бязных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дро́бязны

1. (незначительный, ничтожный) пустяко́вый, пустя́чный; ме́лочный; грошо́вый;

~ная спра́ва — пустяко́вое (пустя́чное) де́ло;

~ныя фа́кты — ме́лочные фа́кты;

~ныя разлі́кі — грошо́вые расчёты;

2. ме́лочный;

д. чалаве́к — ме́лочный челове́к;

3. педанти́чный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дро́бязны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да дробязі (у 1 знач.); дробны, невялікі. Дробязны тавар. Дробязныя рэчы. // Які датычыцца ўсіх дробязей, дэталей. Дробязныя клопаты. □ — І хоць ты быў сябрам яго бацькі, гэта не дае табе права на дробязнае апякунства ва ўсім. Савіцкі.

2. Неістотны, дробны (у 7 знач.). Першае баявое заданне не ўзрадавала .. [Сашу], бо здалося дробязным: вялікая справа пашыць чатыры сцягі! Шамякін. Нарады ў канторы выпісваліся на дробязныя работы, на якіх і спіны не паломіш, але і зарабіць не заробіш. Ермаловіч.

3. Які надае занадта вялікае значэнне дробязям, нязначным рэчам. Дробязны чалавек. □ [Кашын і Комлік] былі вартыя адзін аднаго, абодва няшчырыя і дробязныя, якія дбалі толькі аб сабе. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дро́бязны

1. (невялікі) Klein-; klein;

2. (неістотны) níchtig, únbedeutend, únwichtig;

3. (педантычны, дробязны) skrupulös, kléinlich;

дро́бязны чалаве́к kléinlicher Mensch; Háarspalter m -s,

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ме́лочный дро́бязны;

ме́лочный челове́к дро́бязны чалаве́к.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пусцяко́вы, -ая, -ае (разм.).

Не варты ўвагі, дробязны.

Пусцяковае пытанне.

Пусцяковая справа (лёгка выканальная).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыдзі́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

Дробязны папрок.

Недарэчныя прыдзіркі да слова.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

капе́ечнік, ‑а, м.

Разм. пагард. Дробязны, скупы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)