дре́вний
1. старажы́тны; (старинный) старада́ўні;
дре́вний мир старажы́тны свет;
дре́вняя исто́рия старажы́тная гісто́рыя;
дре́вний обы́чай старада́ўні (старажы́тны) звы́чай;
2. (очень старый) ве́льмі стары́;
дре́вний стари́к ве́льмі стары́ чалаве́к;
дре́вняя стару́ха ве́льмі стара́я жанчы́на;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
древний
Том: 9, старонка: 69.
Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)
древний
Том: 9, старонка: 69.
Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)
старажы́тны дре́вний; стари́нный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
старада́ўні дре́вний; стари́нный, старода́вний
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
найстаражы́тнейшы прил. превосх. ст. са́мый дре́вний, наидревне́йший
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
стари́нный
1. (древний) старада́ўні; старажы́тны, старасве́цкі;
2. (старый) стары́, даўне́йшы, да́ўні.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ГУРЭ́ВІЧ Фрыда Давыдаўна
(1.1.1912, Рыга — 8.9.1988),
археолаг. Канд. гіст. н. (1937). Скончыла Ленінградскі пед. ін-т (1932). З 1937 працавала ў Ін-це гісторыі матэрыяльнай культуры, Ленінградскім аддз. Ін-та археалогіі АН СССР. У выніку вывучэння помнікаў археалогіі Бел. Панямоння выказала меркаванне, што да апошніх стагоддзяў 1-га тыс. н.э. яго засялялі ўсх.-балцкія плямёны. Распрацоўвала пытанні ўзнікнення і развіцця стараж. гарадоў Верх. Панямоння.
Тв.:
Древности Белорусского Понеманья. М.; Л., 1962;
Древний Новогрудок: Посад — окольный город. Л., 1981;
Древние города Белорусского Понеманья. Мн., 1982.
т. 5, с. 540
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
запаве́тны
1. заве́тный; (известный не всем, тайный — ещё) запове́дный, сокрове́нный;
з. ба́цькаў дом — заве́тный отцо́вский дом;
~ныя лясны́я сце́жкі партыза́н — запове́дные лесны́е тропи́нки партиза́н;
~ныя ма́ры — сокрове́нные мечты́;
2. (передаваемый из поколения в поколение, древний) заве́тный;
з. звы́чай — заве́тный обы́чай;
~ныя пе́сні — заве́тные пе́сни
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ГРЫЦКЕ́ВІЧ Анатоль Пятровіч
(н. 31.1.1929, Мінск),
бел. гісторык. Д-р гіст. н. (1986), праф. (1987). Скончыў мінскія мед. ін-т (1950) і пед. ін-т замежных моў (1955), БДУ (1958). З 1959 у Ін-це гісторыі АН Беларусі, з 1975 заг. кафедры Мінскага ін-та культуры (з 1993 Бел. ун-т культуры). Дырэктар навук. і даследчага Бел. ін-та Цэнтр. і Усх. Еўропы (з 1996). Даследуе гісторыю Беларусі перыяду феадалізму, прыватнаўладальніцкія гарады. Аўтар публікацый па гісторыі правасл. царквы і каталіцкага касцёла ў Беларусі, шляхецкага саслоўя, генеалогіі шляхты і выбранцаў, гіст. нарысаў пра Слуцк, нац.-вызв. рух у 1918—20.
Тв.:
Слуцк: Ист.-экон. очерк. 2 изд. Мн., 1970;
Частновладельческие города Белоруссии в XVI—XVIII вв.: (соц.-экон. исслед. истории городов). Мн., 1979;
Социальная борьба горожан Белоруссии (XVI—XVIII вв.). Мн., 1975;
Древний город на Случи. Мн., 1985;
Вакол «слуцкага паўстання». Мн., 1987.
Літ.:
А.П.Грыцкевіч: Бібліягр. паказ. Мн., 1994.
т. 5, с. 486
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)