дра́хлы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дра́хлы дра́хлая дра́хлае дра́хлыя
Р. дра́хлага дра́хлай
дра́хлае		 дра́хлага дра́хлых
Д. дра́хламу дра́хлай дра́хламу дра́хлым
В. дра́хлы (неадуш.)
дра́хлага (адуш.)		 дра́хлую дра́хлае дра́хлыя (неадуш.)
дра́хлых (адуш.)
Т. дра́хлым дра́хлай
дра́хлаю		 дра́хлым дра́хлымі
М. дра́хлым дра́хлай дра́хлым дра́хлых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дра́хлы

1. (слабый, немощный) дря́хлый;

2. (о предметах) ве́тхий; дря́хлый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дра́хлы гл ляда(ш)чы

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Дра́хлы ’драхлы’ (БРС). Рус. дря́хлый, рус.-ц.-слав. дрѧхлыи ’пануры, смутны, марудны, лянівы, стомлены і да т. п.’, дрѧсълыи ’пануры’, укр. дряглий ’стары, падгніўшы’, ст.-сл. дрѧхлъ ’смутны, лянівы’, дрѧселъ ’пануры, смутны’, балг. дре́хъл ’абадраны’, серб.-харв. дре̏сео ’смутны’, в.-луж. drjechły ’брудны’ і г. д. Прасл. *dręx(ъ)lъ(jь), *dręsьlъ(jь), *dręselъ(jь). Лічыцца звязаным з літ. drum̃sti ’муціць, перамешваць’; сляды апафаніі вакалізму бачаць у ст.-рус. дроухлъ (*drǫx‑ : *dręx‑). Агляд літ-ры гл. у Трубачова, Эт. сл., 5, 112–113. Сюды ж вытворныя тыпу драхле́ць, дра́хласць (БРС). Гл. яшчэ Фасмер, 1, 544 (спецыяльна аб рус. слове друхлый).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

спарахне́лы, -ая, -ае.

1. Які згніў, ператварыўся ў труху.

Спарахнелыя дошкі.

2. перан. Пра чалавека: састарэлы, драхлы.

|| наз. спарахне́ласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ábbrüchig

a стары́, дра́хлы, трухля́вы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

дря́хлый (о человеке) дра́хлы, ляда́чы, ляда́шчы, стары́; (о предметах) трухля́вы, спарахне́лы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дра́хласць ж.

1. дря́хлость;

2. ве́тхость, дря́хлость;

1, 2 см. дра́хлы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

драхле́ць несов.

1. дряхле́ть;

2. ветша́ть, дряхле́ть;

1, 2 см. дра́хлы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спарахне́лы, ‑ая, ‑ае.

1. Які згніў, ператварыўшыся ў труху. Пахла мохам, грыбамі, спарахнелым дрэвам. Лупсякоў.

2. перан. Састарэлы, драхлы (пра чалавека). [Стары Рыгор:] — Я вось ужо не золата і не серабро, а спарахнелы пень, ледзьве дыхам. Ваданосаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)