Тое, што і драбіны, драбіна; невялікія драбіны, драбіна. Стары вынес з канюшні збрую, паклаў яе ў парадку драбінак.Ляўданскі.Мухі і сляпні не давалі спакою каню, атакуючы яго з усіх бакоў, і Марцін час ад часу саскокваў з драбінкі, каб адагнаць іх.Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ladder
[ˈlædər]
n.
драбі́на, ле́сьвіца f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
драбі́ны, ‑бін; адз.драбіна, ‑ы, ж.
1. Драўляная прыстаўная лесвіца. [Хлопцы] залазілі .. [на вышкі] па высокіх драбінах .. праз закотнае акенца.Якімовіч.У хляве было аж пад бэльку сена. Да яе была прыстаўлена драбіна.Пташнікаў.
2. Сялянскія калёсы з рашотчатымі бакамі. У нядзельку раненька, ледзь толькі займала чырвань па ўсходзе, Лабановіч сядзеў ужо на сене ў драбінах і выязджаў з вёскі.Колас.Двор поўніўся людскім гоманам; рыпелі колы ёмістых драбін, бразгала жалеза.Хадкевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
extension ladder
драбі́на з рухо́май надста́ўкай
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Рабры́на ’драбіны’ (кобр., жабін., малар., ЛА, 4; брэсц., міёр., Нар. словатв.), рабрэ́на ’драбіна’ (драг., ЛА, 4), rebryna ’тс’ (пін., Кольб.). Утворана ад рабро́ (гл.) з дапамогай суф. ‑ын‑а ў выніку метафарычнага пераносу назвы па знешнім падабенстве або пераробкай драбіна (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Лойтры ’бакі ў драбінах без абшыўкі’ (паўд.-усх., КЭС) паходзіць з герм. моў, параўн. ням.Leiter ’драбіна, лесвіца’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Кшэ́сла ’частка воза з ручкамі, да якіх прымацоўваецца драбіна’, параўн. польск.krzesło ’стул’ і літ.krislas ’папярочка ў возе’ (Сл. паўн.-зах., 2, 596). Балтызм з фанетыкай пад польскім уплывам.