до́ўжыць, -жу, -жыш, -жыць; незак. (разм.).

Прадаўжаць, працягваць.

Можна д. пералік фактаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

до́ўжыць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. до́ўжу до́ўжым
2-я ас. до́ўжыш до́ўжыце
3-я ас. до́ўжыць до́ўжаць
Прошлы час
м. до́ўжыў до́ўжылі
ж. до́ўжыла
н. до́ўжыла
Дзеепрыслоўе
цяп. час до́ўжачы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

до́ўжыць несов., разг. длить, продолжа́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

до́ўжыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; незак., што.

Разм. Прадаўжаць, працягваць. Можна доўжыць пералік імён і арганізацый, якія дасягнулі вялікіх поспехаў. «Маладосць».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

до́ўжыць fórtsetzen vt; wéiterführen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

До́ўжыць, до́ўжыцца, таксама даўжы́ць. Рус. должи́ть, укр. довжи́ти, чэш. dloužiti, серб.-харв. ду́жити і г д. Прасл. *dьlžiti ’тс’. Вытворнае ад прыметніка *dьlgъ ’доўгі’ (гл. до́ўгі). Агляд форм у слав. мовах гл. у Трубачова, Эт. сл., 5, 211. Цікава, што гэта прасл. слова не з’яўляецца агульнаславянскім і ў мінулым было, відаць, праславянскім дыялектызмам; яго няма, напр., у польск. мове.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

перадаўжы́ць, ‑даўжу, ‑доўжыш, ‑доўжыць; зак., што.

Разм. Зрабіць занадта доўгім, даўжэйшым, чым трэба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

продолжа́ть несов.

1. (вести дальше начатое) праця́гваць, прадаўжа́ць, до́ўжыць; однако лучше переводить сочетаниями соответствующих глаголов с наречием дале́й;

он продолжа́л чита́ть ён чыта́ў дале́й;

она́ продолжа́ла идти́ по доро́жке яна́ ішла́ па даро́жцы дале́й;

он продолжа́л расска́з ён раска́зваў дале́й;

продолжа́йте в том же ду́хе гавары́це (рабі́це) дале́й такса́ма;

продолжа́ть стро́йку до́ма ве́сці дале́й (праця́гваць) будаўні́цтва до́ма;

продолжа́ть чьё-л. де́ло ве́сці дале́й (праця́гваць) чыю́-не́будзь спра́ву;

продолжа́ть каки́е-л. тради́ции праця́гваць (прадаўжа́ць) які́я-не́будзь трады́цыі;

2. (делать более длительным по времени) праця́гваць, прадо́ўжваць, до́ўжыць; (отсрочивать) адтэрміно́ўваць; см. продо́лжить​ 2;

3. (увеличивать, удлинять в пространстве) прадо́ўжваць, до́ўжыць; см. продо́лжить​ 3;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)