До́бруш

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. До́бруш
Р. До́бруша
Д. До́брушу
В. До́бруш
Т. До́брушам
М. До́брушы

Крыніцы: krapivabr2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

До́бруш м., г. До́бруш

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

До́бруш г. До́бруш, -ша м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Добруш

т. 6, с. 173

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Добруш (г.) 1/211 (к.); 2/490; 3/552 (к.), 557; 4/250, 251 (к.); 5/137, 321; 6/283, 323, 347; 7/269; 10/463; 11/65, 140, 300; 12/686

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

До́бруш м. Dóbruš i Dóbrusch n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

«Ленінец» (газ., Добруш) 9/56

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

◎ Насласні́ць ’намазаць (тлуста)’ (добруш., Мат. Гом.). Відаць, да слисны ’смашны, прынадны’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пішчавод ’горла-стрававод’ (бых., мсцісл., нясвіж., чавус., касцюк., добруш., ЛА, 1). Культурны тэрмін, запазычаны з рус. мовы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

БАРШЧО́ЎКА,

вёска ў Беларусі, у Добрушскім раёне Гомельскай вобласці. Цэнтр сельсавета і калгаса. За 41 км на ПдУ ад г. Добруш, 41 км ад Гомеля, 11 км ад чыг. ст. Церахоўка. 889 ж., 356 двароў (1995). Сярэдняя школа, клуб, б-ка, камбінат быт. абслугоўвання.

т. 2, с. 324

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)