Verbum

punch

I [pʌntʃ]

1.

v.t.

1) уда́рыць кулако́м

2) па́сьвіць, гнаць (жывёлу)

2.

n.

1) уда́р кулако́м

2) informal сі́ла, эфэкты́ўнасць f.

II [pʌntʃ]

1.

v.t.

1) прабіва́ць; штэмплява́ць; заганя́ць, убіва́ць уда́рам

The train conductor punched our tickets — Канду́ктар прабі́ў на́шыя біле́ты

2) прабіва́ць (дзі́рку), дзіркава́ць

2.

n.

прабо́йнік, мы́сьлік -а m. (для прабіва́ньня дзі́рачак у ску́ры, мэта́ле); кампо́стэр -а m.

III [pʌntʃ]

n.

пу́нш -у m. (напо́й)