дзікава́ты, -ая, -ае.

Трохі дзікі (у 2 і 5 знач.).

Характар у старога быў пануры, д.

Дзікавата (прысл.) паводзіць сябе.

|| наз. дзікава́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дзікава́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дзікава́ты дзікава́тая дзікава́тае дзікава́тыя
Р. дзікава́тага дзікава́тай
дзікава́тае		 дзікава́тага дзікава́тых
Д. дзікава́таму дзікава́тай дзікава́таму дзікава́тым
В. дзікава́ты (неадуш.)
дзікава́тага (адуш.)		 дзікава́тую дзікава́тае дзікава́тыя (неадуш.)
дзікава́тых (адуш.)
Т. дзікава́тым дзікава́тай
дзікава́таю		 дзікава́тым дзікава́тымі
М. дзікава́тым дзікава́тай дзікава́тым дзікава́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дзікава́ты дикова́тый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзікава́ты, ‑ая, ‑ае.

Трохі дзікі (у 1–6 знач.). А Валодзю забрала да сябе цётка Аўдоцця, жанчына адзінокая, старая і дзікаватая. Ваданосаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзікава́ты scheu, ménschenscheu

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дикова́тый дзікава́ты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзіку́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Чалавек з племені, якое знаходзіцца на ступені першабытнай культуры; нецывілізаваны чалавек.

2. Нелюдзімы, дзікаваты чалавек, які пазбягае людзей (разм.).

|| ж. дзіку́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. дзіку́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ваўкава́ты ’ваўкаваты, нелюдзімы, дзікаваты’ (БРС), вовкова́ты (Бесар.), укр. вовкува́тий ’тс’. Параўн. рус. дыял. наўг. волкова́тый ’жвавы, спрытны’. Да воўк (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гідлі́васць, ‑і, ж.

Абл. Уласцівасць гідлівага; агіда да каго‑, чаго‑н. Раптам з глухой чорнай бездані [калодзежа].. з фыркатам кінуўся ў бакі дзікаваты каціны вывадак. Сотнікаў ненавідзеў катоў і з гідлівасцю адхіснуўся. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нелюдзімы, дзікаваты, звераваты, ваўкаваты

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)