дзіві́ць, дзіўлю́, дзі́віш, дзі́віць; незак., каго-што.

Выклікаць здзіўленне, рабіць моцнае ўражанне.

Хірурга дзівіла цярплівасць раненага.

Яна прыгажосцю дзівіла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дзіві́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дзіўлю́ дзі́вім
2-я ас. дзі́віш дзі́віце
3-я ас. дзі́віць дзі́вяць
Прошлы час
м. дзіві́ў дзіві́лі
ж. дзіві́ла
н. дзіві́ла
Загадны лад
2-я ас. дзіві́ дзіві́це
Дзеепрыслоўе
цяп. час дзі́вячы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дзіві́ць несов. удивля́ть, изумля́ть, поража́ть, диви́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзіві́ць, дзіўлю, дзівіш, дзівіць; незак., каго-што.

Выклікаць здзіўленне; здзіўляць. Касперскую дзівіла цярплівасць раненага, тое, што ён не скардзіўся, не стагнаў. Шарахоўскі. / у безас. ужыв. [Апейку] не раз дзівіла, і цяпер здзіўленне гэта ажыло зноў; колькі паэтаў, пісьменнікаў паявілася на беларускай зямлі за які дзесятак гадоў! Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзіві́ць in Erstáunen (ver)sétzen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Дзіві́ць, дзіві́цца. Гл. дзі́ва.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

удивля́ть несов. дзіві́ць, здзіўля́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

amaze [əˈmeɪz] v. здзіўля́ць, ура́жваць, дзіві́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

диви́ть несов., разг. дзіві́ць, здзіўля́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

изумля́ть несов. дзіві́ць, здзіўля́ць; (поражать) ура́жваць, уража́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)