дзіві́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дзіўлю́ дзі́вім
2-я ас. дзі́віш дзі́віце
3-я ас. дзі́віць дзі́вяць
Прошлы час
м. дзіві́ў дзіві́лі
ж. дзіві́ла
н. дзіві́ла
Загадны лад
2-я ас. дзіві́ дзіві́це
Дзеепрыслоўе
цяп. час дзі́вячы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)