дзе́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Лік або велічыня, на якую дзеліцца дзеліва.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дзе́льнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дзе́льнік дзе́льнікі
Р. дзе́льніка дзе́льнікаў
Д. дзе́льніку дзе́льнікам
В. дзе́льнік дзе́льнікі
Т. дзе́льнікам дзе́льнікамі
М. дзе́льніку дзе́льніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дзе́льнік м., мат. дели́тель;

○ агу́льны найбо́льшы дз. — о́бщий наибо́льший дели́тель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзе́льнік, ‑а, м.

Лік, на які дзеляць другі лік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Дзельнік 4/217; 8/5

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

дзе́льнік м. матэм. Divísor [-´vi:-] m -s, -sóren, Téiler m -s, -;

агу́льны найбо́льшы дзе́льнік der größte geméinsame Téiler

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Дзельнік напружання, гл. Напружання дзельнік

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Напружання дзельнік (у радыётэхніцы) 7/389

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Напружання дзельнік (у электратэхніцы) 7/389; 8/317

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

найбольшы агульны дзельнік

т. 11, с. 128

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)