дзе́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Лік або велічыня, на якую дзеліцца дзеліва.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дзе́льнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дзе́льнік дзе́льнікі
Р. дзе́льніка дзе́льнікаў
Д. дзе́льніку дзе́льнікам
В. дзе́льнік дзе́льнікі
Т. дзе́льнікам дзе́льнікамі
М. дзе́льніку дзе́льніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дзе́льнік м., мат. дели́тель;

○ агу́льны найбо́льшы дз. — о́бщий наибо́льший дели́тель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзе́льнік, ‑а, м.

Лік, на які дзеляць другі лік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзе́льнік м матэм Divísor [-´vi:-] m -s, -sóren, Téiler m -s, -;

агу́льны найбо́льшы дзе́льнік der größte geméinsame Téiler

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

найбольшы агульны дзельнік

т. 11, с. 128

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

дели́тель мат. дзе́льнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наибо́льший найбо́льшы;

о́бщий наибо́льший дели́тель мат. агу́льны найбо́льшы дзе́льнік.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

dzielnik

м. мат. дзельнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Téiler

m -s, - матэм. дзе́льнік; фа́ктар

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)