двайні́к², -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).

Двухпудовая гіра.

Спартсмен практыкуецца з двайніком.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

двайні́к

‘двухпудовая гіра’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. двайні́к двайнікі́
Р. двайніка́ двайніко́ў
Д. двайніку́ двайніка́м
В. двайні́к двайнікі́
Т. двайніко́м двайніка́мі
М. двайніку́ двайніка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

двайні́к¹, -а́, мн. -і́, -о́ў, м., чый або каго.

Чалавек, які мае поўнае падабенства з другім чалавекам.

Мой д.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

двайні́к

‘чалавек, які мае поўнае або блізкае падабенства з другім чалавекам’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. двайні́к двайнікі́
Р. двайніка́ двайніко́ў
Д. двайніку́ двайніка́м
В. двайніка́ двайніко́ў
Т. двайніко́м двайніка́мі
М. двайніку́ двайніка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

двайні́к I, -ка́ м., в разн. знач. двойни́к

двайні́к II, -ка́ м. (двухпудовая гиря) двойни́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

двайні́к ​1, ‑а, м.

Чалавек або прадмет, які мае поўнае ці надта блізкае падабенства з другім чалавекам або прадметам. — Ці не той, — думаў тым часам Сцяпан, углядаючыся ў твар галоўнага інжынера.. — Сустракаюцца ж падобныя адзін на аднаго людзі, двайнікі... Гроднеў.

двайні́к ​2, ‑а, м.

Разм. Двухпудовая гіра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

двайні́к м Dóppelgänger m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

двойни́к двайні́к, -ка́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

sobowtór

м. двайнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Dóppelgänger

m -s, - двайні́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)