◊ хто дба́е, той і ма́е — посл. дохо́д не живёт без хлопо́т; без труда́ не вы́нешь ры́бку из пруда́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дбаць, дбаю, дбаеш, дбае; незак.
Праяўляць клопаты аб кім‑, чым‑н., турбавацца пра каго‑, што‑н. — Каб вы толькі ведалі, як аба мне дбалі і пра мяне клапаціліся тыя, чужыя людзі, у хаце якіх я ляжаў!Чорны.Купловічу захацелася агледзець калгас уначы, праверыць, як вартуецца грамадская гаспадарка, як і хто дбае пра калгаснае багацце.Дуброўскі.Хто дбае, той і мае.Прыказка.
•••
І не дбае — не звяртае ўвагі, не заўважае. Раніцай яшчэ халаднавата, а .. [Насця] і не дбае.Васілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дбаць
1. (клапаціцца, турбавацца пра каго-н., што-н.) sórgen vi (für A), sich kümmern (um A);
2. (вельмі старанна працаваць) Éifer [Fleiß] an den Tag légen; éifrig [fléißig] sein; mit Éifer étwas tun*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Дбаць ’клапаціцца’. Засведчана ўжо ў ст.-бел. мове: дбати (гл. Булыка, Запазыч., 88). Паводле Кюнэ (Poln., 50), бел. лексема запазычана з польск.dbać ’тс’. Кюнэ (там жа) аргументуе магчымасць запазычання з польск. мовы тым, што гэта слова вядома толькі ў зах. славян. Булыка (там жа) таксама лічыць слова запазычаным. З іншага боку некаторыя этымолагі лічаць бел.дбаць, укр.дба́ти спаконвечна славянскімі лексемамі, якія зыходзяць да прасл.*dъbati (так мяркуе, напр., Слаўскі, 1, 142, але без рус. матэрыялу). Да прасл.*dъbati адносіць бел., укр. і рус. (рус.дыял.дбать) Трубачоў; гл. яго дадатак да Фасмера, 1, 486 (пад дбать), а таксама Трубачоў, Эт. сл., 5, 172–173. Няясна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
падба́цьгл.дбаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)