даўжні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Той, хто ўзяў у доўг, пазычыў у каго-н.

Жыве нядрэнна сам і мае многіх даўжнікоў.

|| ж. даўжні́ца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

даўжні́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. даўжні́к даўжнікі́
Р. даўжніка́ даўжніко́ў
Д. даўжніку́ даўжніка́м
В. даўжніка́ даўжніко́ў
Т. даўжніко́м даўжніка́мі
М. даўжніку́ даўжніка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

даўжні́к, -ка́ м., прям., перен. должни́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

даўжні́к, ‑а, м.

Той, хто ўзяў у доўг, пазычыў. Адны плацілі акуратна, другія цягнулі бог ведае колькі, і мы не маглі пазбавіцца ад даўжнікоў ці, як у нас кажуць, дэбітораў. Скрыган. // перан. Той, хто абавязак каму‑н. за што‑н. Узнагароджаны чалавек — вечны даўжнік дзяржавы. Алешка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даўжнік

т. 6, с. 67

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

даўжні́к м Schúldner m -s, -;

неплацежаздо́льны даўжні́к záhlungsunfähiger Schúldner;

быць чыі́мсьці даўжні́ко́м j-m Geld schúlden; j-s Schúldner sein; bei j-m (D) in der Kréide stehen*-(разм);

я Ваш даўжні́к ich bin íhnen Geld schúldig; ich stéhe in Íhrer Schuld; перан ich stéhe tief in Íhrer Schuld; ich bin Íhnen zu Dank verpflíchtet

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

даўжнік / што не выплаціў доўгу своечасова: нядоімшчык, дэбітор

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

дэбіто́р, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Даўжнік прадпрыемства, арганізацыі, установы.

|| прым. дэбіто́рскі, -ая, -ае.

Дэбіторская запазычанасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

debtor [ˈdetə] n. даўжні́к; даўжні́ца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

даўжні́ца, ‑ы, ж.

Жан. да даўжнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)