Verbum

анлайнавы слоўнік

да́та

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.	мн.
Н.	да́та	да́ты
Р.	да́ты	да́т
Д.	да́це	да́там
В.	да́ту	да́ты
Т.	да́тай да́таю	да́тамі
М.	да́це	да́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

да́та, -ы, ДМ да́це, мн. -ы, дат, ж.

1. Дакладны каляндарны час якой-н. падзеі.

Гістарычныя даты.

Круглая д. (аб юбілеі, дні нараджэння і пад., якія падлічваюцца дзесяцігоддзямі).

2. Памета, якая паказвае час (год, месяц, дзень) напісання дакумента, пісьма, твора і пад.

Пісьмо без даты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

да́та да́та, -ты ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

да́та ж. да́та; число́ ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

да́та, ‑ы, ДМ даце, ж.

Дакладны каляндарны час якой‑н. падзеі, здарэння. У новым Зацішку спяваюць дзяўчаты, Калгас адзначае прыкметную дату. Хведаровіч. // Памета на дакуменце, пісьме і пад. пра час (год, месяц, чысло) яго напісання. Паставіўшы подпіс і дату, Алік прачытаў напісанае ўсё з пачатку. Кулакоўскі. Собіч запісаў дату і суму ў сваю кантрольную картку. Скрыган.

[Фр. date.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

да́та ж Dátum n -s, -ten; Zéitpunkt m -es, -e; Zéitangabe f -, -n;

да́ты жыцця́ Lébensdaten pl;

да́та плацяжу́ фін Dátum der Záhlung;

вызнача́ць да́ту Dátum bestímmen;

падава́ць да́ту Dátum ángeben;

памяча́ць да́ту Dátum sétzen;

паста́віць да́ту das Dátum sétzen;

на працягу́ … дзён з да́ты атрыма́ння камерц im Láufe von … Tágen ab dáto des Erhálts;

яка́я сёння да́т? der wíevielte ist héute?, wélches Dátum háben wir héute?

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

да́та

(польск. data, ад лац. datum)

1) дакладны каляндарны час (год, месяц, дзень) якой-н. падзеі, здарэння;

2) памета на дакуменце пра час яго напісання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Да́та ’дата’ (Нас.: «ужываецца галоўна памешчыкамі і шляхтай»). Ст.-бел. дата (засведчана з XVI ст., гл. Булыка, Запазыч., 88). Паводле Кюнэ (Poln., 50), запазычанне з польск. data, а гэта ўзята з лац. мовы (так і ў Булыкі, там жа). У даным выпадку рус. да́та не можа быць непасрэднай крыніцай запазычання для бел. мовы, таму што ў рус. мове гэта слова з’явілася вельмі позна (паводле Шанскага, 1, Д, Е, Ж, у XIX ст.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дата

Том: 7, старонка: 255.

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

дата

Том: 7, старонка: 255.

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)