даруча́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. даруча́ю даруча́ем
2-я ас. даруча́еш даруча́еце
3-я ас. даруча́е даруча́юць
Прошлы час
м. даруча́ў даруча́лі
ж. даруча́ла
н. даруча́ла
Загадны лад
2-я ас. даруча́й даруча́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час даруча́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

даруча́ць несов., в разн. знач. поруча́ть; доверя́ть; см. даручы́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

даруча́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да даручыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даручы́ць, -ручу́, -ру́чыш, -ру́чыць; -ру́чаны; зак., каму каго-што.

1. Ускласці на каго-н. абавязак выканаць што-н.

Д. яму праверыць работу.

2. Даверыць каго-, што-н. чыім-н. клопатам, апецы.

Нагляд за дзецьмі даручылі вопытнай няньцы.

|| незак. даруча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

даруча́ць, даручы́ць

1. (каму-н., што-н.) beáuftragen vt (j-n mit D); j-m éinen Áuftrag ertéilen;

я даруча́ю вам гэ́тае зада́нне ich beáuftrage Sie mit díeser Áufgabe;

2. (даверыць чыім-н клопатам) zur Betréuung ánvertrauen; áuftragen* vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

поруча́ть несов. даруча́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

препоруча́ть несов., уст. даруча́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

даруча́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да даручаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вверя́ть несов. давяра́ць; (поручать) даруча́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

даруча́цца несов., страд. поруча́ться; доверя́ться; см. даруча́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)