даза́тар

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. даза́тар даза́тары
Р. даза́тара даза́тараў
Д. даза́тару даза́тарам
В. даза́тар даза́тары
Т. даза́тарам даза́тарамі
М. даза́тары даза́тарах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

даза́тар, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Прыстасаванне для аўтаматычнага адмервання вадкіх або сыпкіх рэчываў, для раздзялення на дозы.

|| прым. даза́тарны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

даза́тар м., тех. доза́тор

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

даза́тар, ‑а, м.

Прыстасаванне для аўтаматычнага адмервання або адважвання сыпкіх, вадкіх, газападобных рэчываў. З шумам сыпаўся ў дазатары шчэбень і пясок, паплёсквала вада, шамацеў цэмент. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дазатар

т. 6, с. 8

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

даза́тар м спец Dosátor m -s, -tóren, Dosíerer m -s -, Dosíergerät n -(e)s, -e;

даза́тар ко́рму Fútterverteiler m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

даза́тар

(ад доза)

прыстасаванне для аўтаматычнага адмервання сыпкіх, вадкіх і газападобных рэчываў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

доза́тор техн. даза́тар, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

dispenser [dɪˈspensə] n. аўтама́т (у гандлі); размеркава́льнік, даза́тар

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)