дагна́ць, -ганю́, -го́ніш, -го́ніць; -гані́; -гна́ны; зак.

1. каго-што. Параўняцца з тым, хто рухаецца і знаходзіцца наперадзе; нагнаць.

Д. уцекача.

Д. перадавікоў (перан.).

2. каго-што да каго-чаго. Гонячы, прымусіць дайсці куды-н., да якога-н. месца.

Д. кароў да лесу.

3. што да чаго. Дасягнуць якіх-н. паказчыкаў (разм.).

Д. выпрацоўку да дзвюх норм за змену.

4. што. Падагнаць, наладзіць як трэба.

Д. касу́.

5. што да чаго. Увагнаць што-н. да канца.

Д. цвік да плешкі.

|| незак. даганя́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. даго́нка, -і, ДМ -нцы, ж. (да 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дагна́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. даганю́ даго́нім
2-я ас. даго́ніш даго́ніце
3-я ас. даго́ніць даго́няць
Прошлы час
м. дагна́ў дагна́лі
ж. дагна́ла
н. дагна́ла
Загадны лад
2-я ас. дагані́ дагані́це
Дзеепрыслоўе
прош. час дагна́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дагна́ць сов.

1. прям., перен. догна́ть, нагна́ть; (преследуя — ещё) насти́чь, насти́гнуть;

д. падаро́жнікаў у даро́зе — догна́ть (нагна́ть) пу́тников в доро́ге;

д. у рабо́це — догна́ть в рабо́те;

д. ста́так да па́шы — догна́ть ста́до до па́стбища;

2. (приладить) пригна́ть;

3. (вколотить до предела) доколоти́ть;

4. (окончить перегонку каких-л. жидкостей) ко́нчить гнать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дагна́ць, ‑ганю, ‑гоніш, ‑гоніць; зак., каго-што.

1. Параўняцца з кім‑, чым‑н., што рухаецца наперадзе; нагнаць. Раман пусціўся шпарчэй, думаў, можа дагоніць на Лавацкім полі Раіну. Пташнікаў. Таццянка кінулася даганяць. Дагнала і ледзь-ледзь абхапіла рукамі, такі вялікі быў мяч. Юрэвіч. Каля пушчы, каля броду Нас дагнала непагода. Танк. // перан. Параўняцца ў поспехах, росце і пад. з тым, хто апярэджваў. Прыйшоў у школу Піліпка, калі складанне простых дробаў канчалі ўжо, і нічога, дагнаў. Навуменка. Хаця выпрацоўка.. [Васіля] і павялічылася, Алены ён усё-такі не дагнаў. Чарнышэвіч.

2. Прыгнаць куды‑н., у якое‑н. месца. Дагнаць кароў да лесу. Дагнаць машыну да горада. // перан. Разм. Давесці да якіх‑н. паказчыкаў. Дагнаць выпрацоўку да 150 працэнтаў.

3. Падагнаць, наладзіць як трэба. Каса чыя нядобра косіць — Няхай Антося ён папросіць: Антось наладзіць — так дагоніць, Тады пабач, як загамоніць. Колас.

4. Давесці што‑н. распачатае да канца або да пэўнай мяжы. Дагнаць баразну да канца. Дагнаць цвік да сярэдзіны. □ Цімох дагнаў пракос да карчоў, вярнуўся назад. Капыловіч. // Закончыць перагонку якіх‑н. вадкасцей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даганя́ць, дагна́ць

1. (параўнацца з кім-н) éinholen vt;

2. (прыгнаць куды-н) j-n zu éinem bestímmten Ort bríngen*;

даганя́ць каро́ў да ле́су Kühe (bis) zum Wald tréiben*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

даганя́ць гл. дагнаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

догна́ть сов., в разн. знач. дагна́ць;

догна́ть пу́тников в доро́ге дагна́ць падаро́жнікаў у даро́зе;

догна́ть в рабо́те дагна́ць у рабо́це;

догна́ть ста́до до па́стбища дагна́ць ста́так да па́шы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пагна́цца, -ганю́ся, -го́нішся, -го́ніцца; -гані́ся; зак., за кім-чым.

Кінуцца наўздагон, каб дагнаць.

П. за злодзеем.

П. за славай (асудж.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

даганя́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да дагнаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дажына́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да дагнаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)