даганя́ць гл. дагнаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

даганя́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. даганя́ю даганя́ем
2-я ас. даганя́еш даганя́еце
3-я ас. даганя́е даганя́юць
Прошлы час
м. даганя́ў даганя́лі
ж. даганя́ла
н. даганя́ла
Загадны лад
2-я ас. даганя́й даганя́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час даганя́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

даганя́ць несов.

1. прям., перен. догоня́ть, нагоня́ть; (преследуя — ещё) настига́ть; см. дагна́ць 1;

2. (прилаживать) пригоня́ть;

3. (вколачивать до предела) докола́чивать;

4. (оканчивать перегонку каких-л. жидкостей) конча́ть гнать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

даганя́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да дагнаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даганя́ць, дагна́ць

1. (параўнацца з кім-н.) éinholen vt;

2. (прыгнаць куды-н.) j-n zu éinem bestímmten Ort bríngen*;

даганя́ць каро́ў да ле́су Kühe (bis) zum Wald tréiben*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дагна́ць, -ганю́, -го́ніш, -го́ніць; -гані́; -гна́ны; зак.

1. каго-што. Параўняцца з тым, хто рухаецца і знаходзіцца наперадзе; нагнаць.

Д. уцекача.

Д. перадавікоў (перан.).

2. каго-што да каго-чаго. Гонячы, прымусіць дайсці куды-н., да якога-н. месца.

Д. кароў да лесу.

3. што да чаго. Дасягнуць якіх-н. паказчыкаў (разм.).

Д. выпрацоўку да дзвюх норм за змену.

4. што. Падагнаць, наладзіць як трэба.

Д. касу́.

5. што да чаго. Увагнаць што-н. да канца.

Д. цвік да плешкі.

|| незак. даганя́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. даго́нка, -і, ДМ -нцы, ж. (да 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

даганяць, наганяць, гнаць, гнацца, насцігаць; праследаваць (абл.) □ наступаць на пяты, ісці па пятах

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

Насціга́ць ’даганяць; прымушаць, дабівацца’ (Юрч. Фраз. 1), ’даганяць, наганяць’ (ТС), насці́гнуць ’дагнаць’ (брасл., Сл. ПЗБ). Гл. сцігаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

догоня́ть несов., в разн. знач. даганя́ць; см. догна́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

даганя́цца несов., страд. нагоня́ться; настига́ться; пригоня́ться; докола́чиваться; см. даганя́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)