даві́ць², даўлю́, да́віш, да́віць; незак. (разм.).

1. Налягаць, націскаць цяжарам.

Цяжкая зброя давіць на плечы.

2. перан. Прыгнятаць, падаўляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

даві́ць¹, даўю́, даўе́ш, даўе́; даўём, даўяце́, даўю́ць; даві́; даві́ты; зак., што.

Закончыць віццё чаго-н.

Д. вяроўку.

|| незак. давіва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

даві́ць

‘душыць; налягаць’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. даўлю́ да́вім
2-я ас. да́віш да́віце
3-я ас. да́віць да́вяць
Прошлы час
м. даві́ў даві́лі
ж. даві́ла
н. даві́ла
Загадны лад
2-я ас. даві́ даві́це
Дзеепрыслоўе
цяп. час да́вячы

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

даві́ць

‘скончыць віць’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. даўю́ даўё́м
2-я ас. даўе́ш даўяце́
3-я ас. даўе́ даўю́ць
Прошлы час
м. даві́ў давілі́
ж. давіла́
н. давіло́
Загадны лад
2-я ас. даві́ даві́це
Дзеепрыслоўе
прош. час даві́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

даві́ць сов. (окончить витьё) дови́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

даві́ць ​1, даўю, даўеш, даўе; даўём, даўяце; зак., што.

Закончыць віццё чаго‑н. Давіць вяроўку.

даві́ць ​2, даўлю, давіш, давіць; незак., каго-што.

Разм.

1. Налягаць, націскаць цяжарам. Зброя і мокрая вопратка давілі вялікім цяжарам на плечы, прыгіналі людзей. Шамякін. // перан. Прыгнятаць, падаўляць. Сістэма самадзяржаўна-прыгонніцкай улады давіла і прыгнятала працоўных. // перан. Уздзейнічаць сваёй уладай, багаццем і пад. Фабрыканты пачалі ўжо давіць на ўрад, каб ён не абмяжоўваў звышурочнай работы. Ленін. // перан. Гнясці. Ды вось яшчэ цішыня! Яна прыгнятала, давіла на сэрца нейкім жудасным цяжарам. Гамолка.

2. Душыць, трушчыць, знішчаць. Верамейчык расказваў, як нашы танкі адразу з маршу рынуліся ў бой, давілі гусеніцамі, расстрэльвалі з гармат фашысцкіх ваякаў. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даві́ты дови́тый; см. даві́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дови́ть сов.

1. даві́ць;

2. (доплести) дапле́сці.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

давіва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да давіць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падавіва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Давіць усё, многае. Падавіваць вяроўкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)