дабаўле́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дабаўле́нне дабаўле́нні
Р. дабаўле́ння дабаўле́нняў
Д. дабаўле́нню дабаўле́нням
В. дабаўле́нне дабаўле́нні
Т. дабаўле́ннем дабаўле́ннямі
М. дабаўле́нні дабаўле́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дабаўле́нне ср. добавле́ние, доба́вка ж., прибавле́ние, приба́вка ж.; подба́вка ж.; см. дабаўля́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дабаўле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. дабаўляць — дабавіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дабаўле́нне н.

1. (дзеянне) Ergänzung f -, -en, Hinzúfügung f -, -en;

у дабаўле́нне да ска́занага in Ergänzung zum Geságten;

2. (дадатак) Zúschlag m -(e)s, -schläge, Zúsatz m -(e)s, -sätze, Ergänzung f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

даба́віць, -ба́ўлю, -ба́віш, -ба́віць; -ба́ўлены; зак., каго-што і чаго.

1. Даць, наліць, насыпаць і пад. дадаткова, звыш таго, што маецца, што прызначана, або папоўніць тое, чаго не стае.

Д. вады.

Д. солі ў халаднік.

2. Сказаць або напісаць у дадатак.

Д. некалькі слоў да пісьма.

Усё зразумела, д. нечага.

|| наз. дабаўле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дэнатура́цыя, ‑і, ж.

Змяненне уласцівасцей бялку пад уплывам хімічных і фізічных умоў.

•••

Дэнатурацыя спірту — дабаўленне ў спірт атрутных або непрыемных на смак рэчываў, каб зрабіць яго непрыгодным для піцця.

[Фр. dénaturation.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Hinzúrechnung

f -, -en дабаўле́нне (да рахунку)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

до́льнік, ‑а, м.

Від трохскладовага верша, пераходнага ад сілаба-танічнага да танічнага, у якім дапускаецца пропуск аднаго-двух ненаціскных складоў, радзей аднаго націскнога, або дабаўленне аднаго ненаціскнога склада ўнутры радка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

манты́са

(лац. mantissa = прыбаўка, дабаўленне)

мат. дробавая частка дзесятковага лагарыфма.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

addition [əˈdɪʃn] n.

1. дабаўле́нне, дада́так

2. math. склада́нне

♦

in addition апрача́, акрамя́ таго́, да таго́ ж

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)