Гімене́й

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Гімене́й
Р. Гімене́я
Д. Гімене́ю
В. Гімене́я
Т. Гімене́ем
М. Гімене́ю

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Гімене́й: ву́зы (ланцугі́) Гімене́я шутл. у́зы (це́пи) Гимене́я

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Гіменей (міфал.) 3/481

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

гімене́й, ‑я, м.

У старажытнагрэчаскай і старажытнарымскай міфалогіі — бог шлюбу.

•••

Звязаць сябе вузамі Гіменея гл. звязаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ГІМЕНЕ́Й,

у грэчаскай і рымскай міфалогіі бог шлюбу, сын Дыяніса і Афрадыты (ці Апалона і адной з муз). Яго ўяўлялі прыгожым юнаком з гірляндамі кветак і факелам у руцэ. Гіменей — спявак і музыкант, раптоўна памёр (ці страціў голас) на вяселлі Дыяніса. Каб увекавечыць Гіменея, яго імя абвяшчалі на вяселлях, а ўрачыстую песню ў гонар маладых наз. гіменей. У пераносным сэнсе вузы Гіменея — шлюб.

т. 5, с. 247

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

гімене́й

(гр. Hymenaios = імя бога шлюбу ў старажытнагрэчаскай міфалогіі)

1) юнак з факелам і вясельным вэлюмам у руках у антычным мастацтве;

перан. повязі Гіменея — шлюб;

2) вясельная харавая песня ў старажытнагрэчаскай лірыцы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)