гу́чны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гу́чны гу́чная гу́чнае гу́чныя
Р. гу́чнага гу́чнай
гу́чнае		 гу́чнага гу́чных
Д. гу́чнаму гу́чнай гу́чнаму гу́чным
В. гу́чны (неадуш.)
гу́чнага (адуш.)		 гу́чную гу́чнае гу́чныя (неадуш.)
гу́чных (адуш.)
Т. гу́чным гу́чнай
гу́чнаю		 гу́чным гу́чнымі
М. гу́чным гу́чнай гу́чным гу́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

гу́чны, -ая, -ае.

1. Які характарызуецца выразным, далёка чутным гукам.

Г. голас.

Гучная мелодыя.

2. перан. Які атрымаў шырокую вядомасць.

Гучная слава.

Гучнае імя.

3. перан. Напышлівы, многаабяцаючы.

Гучныя фразы.

|| наз. гу́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гу́чны

1. зву́чный;

~ная мело́дыя — зву́чная мело́дия;

2. в др. знач. гро́мкий;

г. го́лас — гро́мкий го́лос;

~ная сла́ва — гро́мкая сла́ва

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гу́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Звонкі, выразны, далёка чутны. Гучным голасам прывітаў Шырокі маладых настаўнікаў. Колас. За дзвярамі пачуўся гучны тупат. Гартны.

2. Здольны ствараць чысты, звонкі гук. Гучная скрыпка. □ Дзесь збоку, яшчэ далей, Грае гучная труба. Колас.

3. перан. Які карыстаецца вялікай папулярнасцю; шырокавядомы. Гучная слава. □ Другі баран — ні «бэ», ні «мя», А любіць гучнае імя. Крапіва.

4. перан. Напышлівы, многаабяцаючы. Гучныя фразы. Гучная рэклама.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гу́чны

1. klángvoll, tónreich, klángreich; wóhlklingend, wóhllautend (мілагучны);

2. (далёка чутны) laut, vernéhmlich

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

раска́ціста-гу́чны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. раска́ціста-гу́чны раска́ціста-гу́чная раска́ціста-гу́чнае раска́ціста-гу́чныя
Р. раска́ціста-гу́чнага раска́ціста-гу́чнай
раска́ціста-гу́чнае		 раска́ціста-гу́чнага раска́ціста-гу́чных
Д. раска́ціста-гу́чнаму раска́ціста-гу́чнай раска́ціста-гу́чнаму раска́ціста-гу́чным
В. раска́ціста-гу́чны (неадуш.)
раска́ціста-гу́чнага (адуш.)		 раска́ціста-гу́чную раска́ціста-гу́чнае раска́ціста-гу́чныя (неадуш.)
раска́ціста-гу́чных (адуш.)
Т. раска́ціста-гу́чным раска́ціста-гу́чнай
раска́ціста-гу́чнаю		 раска́ціста-гу́чным раска́ціста-гу́чнымі
М. раска́ціста-гу́чным раска́ціста-гу́чнай раска́ціста-гу́чным раска́ціста-гу́чных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

громогла́сный гу́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

го́ласны, -ая, -ае.

Гучны, звонкі.

Голаснае чытанне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зы́чный зы́чны, гу́чны, прарэ́злівы;

зы́чный го́лос гу́чны го́лас.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ерыхо́нскі, -ая, -ае.

У выразе: ерыхонская труба — пра вельмі гучны голас.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)