гу́мус

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. гу́мус
Р. гу́мусу
Д. гу́мусу
В. гу́мус
Т. гу́мусам
М. гу́мусе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

гу́мус, -су м., с.-х. гу́мус

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гу́мус с.-х. гу́мус, -су м., перагно́й, -но́ю м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гу́мус, ‑у, м.

Тое, што і перагной.

[Ад лац. humis — зямля, глеба.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ГУ́МУС

(ад лац. humus зямля, глеба),

перагной, высокамалекулярныя цёмнаафарбаваныя арган. рэчывы глебы. Складаецца з гумусавых к-т (гумінавых і фульвакіслот), гуміну і інш. Утвараецца ў выніку гуміфікацыі прадуктаў распаду арган. рэшткаў. Мае элементы жыўлення раслін, якія пасля раскладання гумусу пераходзяць у даступную для іх форму. Глебы, багатыя гумусам, урадлівыя. З колькасцю гумусу ў глебе звязаны яе водны і цеплавы рэжым, біял. актыўнасць, міграцыя ў глебавым профілі прадуктаў глебаўтварэння і інш. Колькасць гумусу ў глебе — характэрная прыкмета пры вызначэнні яе тыпаў (напр., у чарназёмах назапашваецца да 15% гумусу, у падзолістых глебах — да 6%, у шэра-бурых пустынных — менш за 1%).

т. 5, с. 534

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

гу́мус м с.-г. Húmus m -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

гу́мус

(лац. humus = зямля, глеба)

састаўная частка глебы, якая ўтварылася з рэшткаў жывёльных і раслінных арганізмаў, перагной.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

humus [ˈhju:məs] n. гу́мус, перагно́й

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

перагно́й, -но́ю м. перегно́й; гу́мус

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гу́мусавы, ‑ая, ‑ае.

Які змяшчае ў сабе гумус; з гумусам. Гумусавы слой глебы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)