гу́бка¹ гл. губа¹.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гу́бка

‘марская жывёліна’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. гу́бка гу́бкі
Р. гу́бкі гу́бак
Д. гу́бцы гу́бкам
В. гу́бку гу́бак
Т. гу́бкай
гу́бкаю		 гу́бкамі
М. гу́бцы гу́бках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гу́бка

‘мачалка з гумы; высушанае цела губы-грыба; мера нітак і інш.’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. гу́бка гу́бкі
Р. гу́бкі гу́бак
Д. гу́бцы гу́бкам
В. гу́бку гу́бкі
Т. гу́бкай
гу́бкаю		 гу́бкамі
М. гу́бцы гу́бках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гу́бка I ж., уменьш. (к губа́ I) гу́бка

гу́бка II ж.

1. зоол. гу́бка;

2. (для мытья) гу́бка

гу́бка III ж. (мера основы в кустарном ткачестве) гу́бка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гу́бка в разн. знач. гу́бка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гу́бка³, -і, ДМ -бцы, мн. -і, -бак, ж. (гіст.).

Мера нітак, прыгатаваных на аснову для ткання палатна.

Выткала сем губак палатна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гу́бка², -і, ДМ -бцы, мн. -і, -бак, ж.

1. Мнагаклетачная беспазваночная марская жывёліна тыпу прасцейшых.

2. Мяккі наздраваты касцяк гэтай жывёліны, які добра ўбірае вільгаць і служыць для мыцця, а таксама падобны выраб з гумы і іншых матэрыялаў.

Мыцца губкай.

|| прым. гу́бкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гу́бка ​1, ‑і, ДМ ‑бцы; Р мн. ‑бак; ж.

Памянш.-ласк. да губа ​1.

•••

Губкі банцікам — пра невялікі, звычайна жаночы, рот з крыху ўзнятай і прыгожа выгнутай верхняй губой.

гу́бка ​2, ‑і, ДМ ‑бцы; Р мн. ‑бак; ж.

1. Мнагаклетачная беспазваночная марская жывёліна тыпу прасцейшых, якая вядзе сядзячы спосаб жыцця.

2. Мяккі, порысты касцяк некаторых відаў гэтых жывёлін, які добра ўбірае вільгаць і выкарыстоўваецца ў медыцыне і тэхніцы. // Порыстая мачалка з гумы або іншых матэрыялаў. Мыцца губкай.

гу́бка ​3, ‑і, ДМ ‑бцы; Р мн. ‑бак; ж.

Высушанае цела губы-грыба, якое служыць для здабывання агню. Сымон, як злодзей, мех знімае, У хлеў падпал кладзе ў куток, Па скалцы крэсівам чок! чок! І іскру ў губцы раздзімае. Колас.

гу́бка ​4, ‑і, ДМ ‑бцы; Р мн. ‑бак; ж.

Уст. Мера асновы, палатна даўжынёй на хатнюю сцяну. Рукі ўжо вядуць несканчона доўгую нітку па бярвенчатай сцяне: на хвіліну спыніўшыся, яны палічаць пасмы і зноў снуюць і снуюць — губка за губкай, губка за губкай. Палтаран. Ішла.. [Хіса] пазычыць у сястры бёрда — скора трэба выткаць кросны губак на восем. Каваль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гу́бка​I ж.

1. памянш. да гyба Líppchen n -s, - ;

гу́бка ба́нцікам áufgeworfene Óberlippe

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

гу́бка​II ж.

1. заал. Schwamm m -(e)s, Schwämme;

2. (для мыцця) Bádeschwamm m -(e)s, -schwämme;

усмо́ктваць усё як гу́бка áufnahmefähig sein wie ein Schwamm

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)