ГРЫМУ́ЧАЯ РТУЦЬ, фульмінат ртуці,

ртутная соль грымучай кіслаты, Hg(CNO)2; ініцыіруючае выбуховае рэчыва. Бясколерны ці шэры крышт. парашок. Нерастваральны ў вадзе. Шчыльн. монакрышталёў 4420 кг/м³. Лёгка ўзрываецца ад удару, трэння і інш. мех. і цеплавых уздзеянняў. Пры т-ры 179—180 °C самазагараецца з выбухам (цеплата выбуху 1,8 Мдж/кг). Захоўваюць пад слоем вады (вільготная менш небяспечная). Выкарыстоўваюць у капсулях-дэтанатарах.

т. 5, с. 481

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

rattlesnake [ˈrætlsneɪk] n. zool. грыму́чая змяя́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

грему́чий грыму́чы;

грему́чая змея́ грыму́чая змяя́;

грему́чая ртуть хим. грыму́чая ртуць;

грему́чий газ хим. грыму́чы газ;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

rattlesnake

[ˈrætəlsneɪk]

n.

грыму́чая зьмяя́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

грыму́чы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. грыму́чы грыму́чая грыму́чае грыму́чыя
Р. грыму́чага грыму́чай
грыму́чае		 грыму́чага грыму́чых
Д. грыму́чаму грыму́чай грыму́чаму грыму́чым
В. грыму́чы (неадуш.)
грыму́чага (адуш.)		 грыму́чую грыму́чае грыму́чыя (неадуш.)
грыму́чых (адуш.)
Т. грыму́чым грыму́чай
грыму́чаю		 грыму́чым грыму́чымі
М. грыму́чым грыму́чай грыму́чым грыму́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ртуць ж., хим. ртуть;

○ грыму́чая р. — грему́чая ртуть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

грыму́чы, -ая, -ае.

1. Які стварае рэзкія гукі, моцны шум.

Грымучыя калёсы.

2. Шумны, гучны.

Г. аркестр.

○

Грымучая ртуць — выбуховае хімічнае рэчыва ў выглядзе крышталічнага белага парашку.

Грымучы газ — выбуховая сумесь вадароду з кіслародам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ртуць, ‑і, ж.

Хімічны элемент, вадкі цяжкі метал серабрыста-белага колеру.

•••

Грымучая ртуць — выбуховае хімічнае рэчыва ў выглядзе крышталічнага белага парашку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Klápperschlange

f -, -n грыму́чая змяц

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Knállquecksilber

n -s грыму́чая ртуць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)