скрывіць, скрыўлю, скрывіш, скрывіць;
Зрабіць крывым; перакасіць, выгнуць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скрывіць, скрыўлю, скрывіш, скрывіць;
Зрабіць крывым; перакасіць, выгнуць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Жасцёр ’куст або дрэва сямейства крушынавых, Rhamnus L.’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пень, пня,
1. Ніжняя частка ствала з каранямі, якая застаецца ад спілаванага, ссечанага або зламанага дрэва.
2. Адно дрэва будаўнічага лесу.
3.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
М
Мяк
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
улезці, улезу, улезеш, улезе;
1. Пранікнуць, праціснуцца, забрацца ўнутр чаго‑н.
2. Залезці ў шкоду.
3. Умясціцца, размясціцца ўнутры чаго‑н.
4. Уваткнуцца, увайсці ў глыб чаго‑н.
5.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дзікі, ‑ая, ‑ае.
1. Які знаходзіцца на першабытнай стадыі развіцця (пра людзей).
2. Незаселены, неабжыты; глухі, запушчаны.
3. Нястрымны, неўтаймаваны, шалёны.
4. Які пераходзіць межы нармальнага; неверагодны.
5. Дзіўны, незвычайны, недарэчны.
6.
7. Не звязаны з пэўнай арганізацыяй; нелегальны.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
расці, расту, расцеш, расце; расцём, расцяце;
1. У выніку жыццёвага працэсу павялічвацца, станавіцца большым, даўжэйшым, вышэйшым і пад. (пра жывыя істоты, арганізмы).
2.
3.
4.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
застацца, ‑стануся, ‑станешся, ‑станецца; ‑станёмся, ‑станяцеся;
1. Не змяніць свайго месцазнаходжання, астацца на ранейшым месцы.
2. Не перастаць быць якім‑н., кім‑н.
3. Не перастаць існаваць, захавацца, уцалець.
4. Апынуцца ў якім‑н. становішчы, стане і пад.
5.
6.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
стары, ‑ая, ‑ое.
1. Які пражыў шмат год, дасягнуў старасці;
2. Які даўно ўзнік, з’явіўся, існуе доўгі час.
3. Якім доўга карысталіся; паношаны.
4. Які даўно прайшоў, які даўно мінуў; мінулы (пра час).
5. Такі, які быў раней, папярэднічаў каму‑, чаму‑н.; былы.
6. Які мае адносіны да ранейшага ладу, рэжыму, уласцівы яму.
7. Зроблены, створаны даўней і які захаваўся да гэтага, нашага часу; даўнейшы.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)