земляны, ‑ая, ‑ое.
1. Які мае адносіны да зямлі 1 (у 3 знач.), звязаны з ёю.
2. Зроблены з зямлі; які складаецца з зямлі.
3. Які жыве або знаходзіцца ў зямлі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
земляны, ‑ая, ‑ое.
1. Які мае адносіны да зямлі 1 (у 3 знач.), звязаны з ёю.
2. Зроблены з зямлі; які складаецца з зямлі.
3. Які жыве або знаходзіцца ў зямлі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Драбн
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
хаваць1 дзеяслоў | незакончанае трыванне
Класці, размяшчаць дзе-н. так, каб ніхто не змог знайсці або ўбачыць.
Укрываць, ахоўваць ад небяспекі.
пераноснае значэнне: Не выяўляць адкрыта.
Засланяць сабой, рабіць нябачным.
Трымаць што-н. у пэўным месцы.
Змяшчаць, утрымліваць у сабе.
Зберагаць для пэўнай патрэбы, не траціць, захоўваць.
Берагчы, як скарб, трымаць у памяці.
|| закончанае трыванне: схаваць.
|| назоўнік: хаванне.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
д
1. (
2.
◊ даць д
д
д. з м
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Медун
Медун
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пяр
Пяр
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
бабахнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не;
1. Учыніць выбух, выстраліць, загрымець.
2. Утварыць моцны гук ударам, стукнуць.
3. Рашуча, нечакана сказаць што‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
л
1. Поўны ласкі, любві; пяшчотны.
2. Ветлівы, далікатны ў абыходжанні; прыязны.
3.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Р
Р
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)