го́нчы, -ая, -ае.

1. Шпаркі ў бегу, прывучаны гнаць звера.

Г. сабака.

2. у знач. наз. го́нчы, -ага, мн. -ыя, -ых, м. Пра сабаку такой пароды.

Брэх гончых.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

го́нчы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. го́нчы го́нчая го́нчае го́нчыя
Р. го́нчага го́нчай
го́нчае		 го́нчага го́нчых
Д. го́нчаму го́нчай го́нчаму го́нчым
В. го́нчы (неадуш.)
го́нчага (адуш.)		 го́нчую го́нчае го́нчыя (неадуш.)
го́нчых (адуш.)
Т. го́нчым го́нчай
го́нчаю		 го́нчым го́нчымі
М. го́нчым го́нчай го́нчым го́нчых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

го́нчы

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
м. -
Н. го́нчы го́нчыя
Р. го́нчага го́нчых
Д. го́нчаму го́нчым
В. го́нчага го́нчых
Т. го́нчым го́нчымі
М. го́нчым го́нчых

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

го́нчы охот.

1. прил. го́нчий;

г. сабака — го́нчая соба́ка;

2. в знач. сущ. го́нчая;

брэх ~чых — лай го́нчих

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

го́нчы, ‑ая, ‑ае.

Шпаркі ў бегу, прывучаны гнаць звера (пра пароду паляўнічых сабак). Гончы сабака. / у знач. наз. го́нчы, ‑ага, м. І пайшлі аднойчы мы На высокі груд З выжламі і гончымі — Паглядзець на цуд. Глебка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Го́нча

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Го́нча
Р. Го́нчы
Д. Го́нчы
В. Го́нчу
Т. Го́нчай
Го́нчаю
М. Го́нчы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́жал, -жла, мн. -жлы, -жлаў, м.

Гончы сабака.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

го́нчий охотн. го́нчы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́жал, ‑жла, м.

Гончы сабака.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

hound

[haʊnd]

1.

n.

1) го́нчы саба́ка (для палява́ньня), ганча́к -а́ m.

2) informal саба́ка (любы́)

3) саба́ка -і m. (пра чалаве́ка), няго́днік -а m.

4) вялі́кі ахво́тнік да чаго́, ама́тар -а m.

a bridge hound — ама́тар бры́джу

2.

v.t.

1) палява́ць на каго́-што; перасьле́даваць

The police hounded the thief until they caught him — Палі́цыя перасьле́давала зло́дзея, паку́ль не злаві́ла яго́

2) не дава́ць спако́ю, му́чыць

•

- follow the hounds

- ride to hounds

- early hours

- late hours

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)