hound

[haʊnd]

1.

n.

1) го́нчы саба́ка (для палява́ньня), ганча́к -а́ m.

2) informal саба́ка (любы́)

3) саба́ка -і m. (пра чалаве́ка), няго́днік -а m.

4) вялі́кі ахво́тнік да чаго́, ама́тар -а m.

a bridge hound — ама́тар бры́джу

2.

v.t.

1) палява́ць на каго́-што; перасьле́даваць

The police hounded the thief until they caught him — Палі́цыя перасьле́давала зло́дзея, паку́ль не злаві́ла яго́

2) не дава́ць спако́ю, му́чыць

•

- follow the hounds

- ride to hounds

- early hours

- late hours

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

саба́ка м. Hund m -(e)s, -e;

дваро́вы саба́ка Hófhund m;

ланцу́жны саба́ка Kéttenhund m;

го́нчы саба́ка Hétzhund m, Jágdhund m;

вышуко́вы саба́ка Spürhund m, Polizéihund m;

службо́вы саба́ка Díensthund m;

◊

саба́кі брэ́шуць, а конь ідзе́ ≅ was ein Ésel von mir spricht, das acht’ ich nicht;

стамі́ўся, як саба́ка разм. ich bin húndemüde;

вось дзе саба́ка закапа́ны hier liegt (álso) der Hund begráben ≅ da liegt der Háse im Pféffer;

мне гэ́та патрэ́бна як саба́ку пя́тая нага́ разм. das bráuche ich überháupt nicht; das ist (so) ǘberflüssig wie ein Kropf;

ве́шаць саба́к на каго-н. разм. j-n verléumden, j-n zu Únrecht beschúldigen;

яго́ з саба́камі не зно́йдзеш er ist nírgends zu fínden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)