гла́нды, -аў, адз. гла́нда, ДМ -дзе, ж.

Паднябенныя міндаліны.

|| прым. гла́ндавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гла́нда

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. гла́нда гла́нды
Р. гла́нды гла́ндаў
Д. гла́ндзе гла́ндам
В. гла́нду гла́нды
Т. гла́ндай
гла́ндаю		 гла́ндамі
М. гла́ндзе гла́ндах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

гла́нды анат. гла́нды, -даў;

гла́нда ед. гла́нда, -ды ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гла́нды, ‑аў; адз. гланда, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Разм. Тое, што і міндаліны.

[Ад лац. glans (glandis) — жолуд.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гла́нды мн анат Mándeln pl, Hálsmandeln pl;

вы́разаць гла́нды die мед Mándeln heráusnehmen [entférnen]*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

migdałki

мн. мед. міндаліны, гланды

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

migdał, ~u

м.

1. бат. міндаль (Amygdalus L.);

2. часцей мн.~y мед. міндаліны, гланды;

myśleć o niebieskich ~ach — будаваць паветраныя замкі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)