назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| гематаге́ну | |
| гематаге́ну | |
| гематаге́нам | |
| гематаге́не |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| гематаге́ну | |
| гематаге́ну | |
| гематаге́нам | |
| гематаге́не |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Лякарства ад малакроўя і заняпаду сіл, у састаў якога ўваходзіць гемаглабін.
[Ад грэч. háima — кроў і génos — род.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
(ад гемата- + -ген)
лякарства ад малакроўя і заняпаду сіл; у склад яго ўваходзіць гемаглабін.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
(ад
лякарства ад малакроўя і заняпаду сіл, у склад якога ўваходзіць гемаглабін.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
гематоге́н
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
«БЕЛМЕДПРЭПАРА́ТЫ»,
адкрытае
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)