гарэ́ніць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -ніць; незак. (разм.).

Мець гаркаваты прысмак.

Мука г.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гарэ́ніць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. гарэ́ніць гарэ́няць
Прошлы час
м. гарэ́ніў гарэ́нілі
ж. гарэ́ніла
н. гарэ́ніла

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гарэ́ніць несов. горчи́ть;

мука́ г. — мука́ горчи́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гарэ́ніць, ‑ніць; незак.

Разм. Мець гаркаваты прысмак. Мука гарэніць. □ На пахі суп скупы І трошачкі гарэніць: Закраса — не грыбы, А дробныя карэньчыкі. Маляўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Гарэ́ніць ’гарчыць’ (БРС, Касп., Шат., Бяльк., Сцяшк., Сл. паўн.-зах.). Параўн. укр. горе́нити ’тс’, рус. дыял. горе́нить, горо́нить. Ад гор‑, што ў слове *gorьkъ, з «узмацняльным» суфіксам (магчыма, дзеепрыметнікавага паходжання). Параўн. бурэ́ніць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гарчы́ць несов., см. гарэ́ніць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

горчи́ть несов. гарчы́ць, разг. гарэ́ніць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)