гарэ́зны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гарэ́зны гарэ́зная гарэ́знае гарэ́зныя
Р. гарэ́знага гарэ́знай
гарэ́знае		 гарэ́знага гарэ́зных
Д. гарэ́знаму гарэ́знай гарэ́знаму гарэ́зным
В. гарэ́зны (неадуш.)
гарэ́знага (адуш.)		 гарэ́зную гарэ́знае гарэ́зныя (неадуш.)
гарэ́зных (адуш.)
Т. гарэ́зным гарэ́знай
гарэ́знаю		 гарэ́зным гарэ́знымі
М. гарэ́зным гарэ́знай гарэ́зным гарэ́зных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

гарэ́зны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і гарэзлівы. Вясёлыя і гарэзныя птушкі ўсё часцей распачынаюць між сабою шумныя заўзятыя бойкі. В. Вольскі. Гарэзныя агеньчыкі, якія так любіла Валя, замільгалі ў блакітных вачах Гусаковіча. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Гарэ́зна

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Гарэ́зна
Р. Гарэ́зны
Д. Гарэ́зне
В. Гарэ́зну
Т. Гарэ́знай
Гарэ́знаю
М. Гарэ́зне

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

гарэ́злівы и гарэ́зны озорно́й, шаловли́вый; прока́зливый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гарэ́злівы, гарэ́зны wild, úngezogen, áusgelassen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прока́зливый разг. сваво́льны, праку́длівы, гарэ́злівы, гарэ́зны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бедо́вый разг. адча́йны, сме́лы, гарэ́зны, сваво́льны; разг. (редко) бядо́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

bübisch

a

1) гарэ́злівы, гарэ́зны

2) по́длы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

hoax

[hoʊks]

1.

n.

гарэ́зны жарт, вы́думка, містыфіка́цыя f.

2.

v.t.

жартава́ць з каго́, наўмы́сна ўво́дзіць у зман, містыфікава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Няўстру́й ’непаседлівы, нецерпялівы, няўрымслівы чалавек’ (міёр., З нар. сл.; Сл. ПЗБ; Сл. ЦРБ), ’весялун’, няўстру́йны ’неспакойны’ (Сцяшк. Сл.), параўн. укр. невструйливий, невстрійливий ’непаседлівы, гарэзны’, рус. неустро́йный, неустро́ица ’неспакойны, буйны чалавек’ (арх., СРНГ). Няясна; магчыма, звязана з лат. stràjuš ’хуткі, імклівы’, літ. sraũjas ’тс’, гл. струмень. Не- (ня‑) у гэтым выпадку мае ўзмацняльны характар.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)