гарбатая - Пошук

гарба́тая

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

Крыніцы: krapivabr2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

гарба́тая сущ. горбу́нья, горба́тая

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гарба́ты

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	гарба́ты	гарба́тая	гарба́тае	гарба́тыя
Р.	гарба́тага	гарба́тай гарба́тае	гарба́тага	гарба́тых
Д.	гарба́таму	гарба́тай	гарба́таму	гарба́тым
В.	гарба́ты (неадуш.) гарба́тага (адуш.)	гарба́тую	гарба́тае	гарба́тыя (неадуш.) гарба́тых (адуш.)
Т.	гарба́тым	гарба́тай гарба́таю	гарба́тым	гарба́тымі
М.	гарба́тым	гарба́тай	гарба́тым	гарба́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

гарбу́н, ‑а, м.

Гарбаты чалавек; гарбатая жывёліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

hunchback [ˈhʌntʃbæk] n. гарбу́н, гарба́ты; гарба́тая

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

горба́тая сущ. гарба́тая, -тай ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гарба́ч

‘гарбатая жывёліна’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

горбу́нья гарбу́ха, -хі ж., гарба́тая, -тай ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

garbuska

ж. разм. гарбуха; гарбатая

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

hunchback

[ˈhʌntʃbæk]

n.

гарба́ты -ага m., гарбу́н -а́ m.; гарба́тая, гарбу́ньня, гарбу́ха f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Verbum