гарба́та

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. гарба́та
Р. гарба́ты
Д. гарба́це
В. гарба́ту
Т. гарба́тай
гарба́таю
М. гарба́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

гарба́та, -ы, ДМа́це, ж.

Чай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гарба́та ж. (напиток) чай м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гарба́та, ‑ы, ДМ ‑баце, ж.

Уст. Чай. У шклянцы на стале асталася недапітая гарбата. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гарба́та ж Tee m -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

гарба́та

(польск. herbata, ад лац. herba = зелле + н.-лац. thea < кіт. tē = высушаныя лісты раслін сям. чайных)

тое, што і чай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Гарба́та ’чай’ (БРС, Касп., Нас., Бяльк., Сцяшк. МГ). Укр. дыял. зах. герба́та, гарба́та ’тс’. Запазычанне з польск. herbata (дыял. harbata) ’чай’. У першай частцы гэтага слова лац. назва расліны наогул (herba), у другой бачаць паўд.-кіт. назву чаю . Як думаюць некаторыя даследчыкі (агляд гл. у Слаўскага, 1, 416), у польск. мову назва трапіла праз гал. herba thee (адсюль і іт. erba tè). Гл. Слаўскі, там жа; Брукнер, 171. Паводле іншай версіі (Слаўскі, там жа), у другой частцы слова трэба бачыць лацінізаваную форму назвы чаю ‑thea (такая форма засведчана даўно).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

недопи́тый недапі́ты

недопи́тый чай недапі́тая гарба́та;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

tea bag

гарба́та ў паке́ціку

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

herbal [ˈhɜ:bl] adj. травяны́, прыгатава́ны на асно́ве траў, зёлкавы;

herbal tea гарба́та з траў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)