гандля́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гандля́р гандляры́
Р. гандляра́ гандляро́ў
Д. гандляру́ гандляра́м
В. гандляра́ гандляро́ў
Т. гандляро́м гандляра́мі
М. гандляру́ гандляра́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

гандля́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Чалавек, які займаецца прыватным гандлем.

Гандляры пушнінай.

Г. з латка.

2. Чалавек, які вышэй за ўсё ставіць асабістуто выгаду, карысць, асабісты інтарэс (пагард.).

Ён хабарнік і г.

|| ж. гандля́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. гандля́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гандля́р, -ра́ м.

1. торго́вец;

2. бары́шник;

3. презр. торга́ш;

ён ха́барнік і г. — он взя́точник и торга́ш

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гандля́р, ‑а, м.

1. Той, хто займаецца прыватным гандлем; крамнік. Навокал рыначнай плошчы стаяць драўляныя і нават цагляныя дамы, у якіх жывуць прыезджыя паны .. і гандляры-яўрэі. Брыль. Сымон прыехаў у Старочын рана. Гандляры толькі паадчынялі свае крамы. Чарнышэвіч.

2. Купец, перакупшчык. Самуіл Плаўнік працаваў на біржы досыць багатага гандляра лесам. Мікуліч.

3. перан. Пагард. Беспрынцыповы чалавек, які гандлюе сваім сумленнем, талентам, перакананнямі і пад. [Ярохін:] — Я не гандляр, містэр лорд! І на маёй радзіме сумленне не прадаюць. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гандля́р м

1. камерц Kufmann m -(e)s, -leute, Händler m -s, -;

буйны́ гандля́р Grßhändler m, Grßkaufmann m;

ву́лічны гандля́р Strßenhändler m;

дро́бны гандля́р Klinhändler m;

маргіна́льны гандля́р Marginlhändler m;

гандля́р тава́рамі Wrenhändler m;

2. перан пагард (беспрынцыпны чалавек) Krämer m -s, -, Krämerseele f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

гандля́р

(польск. handlarz, ад ням. Handler)

1) той, хто займаецца гандлем;

2) перан. беспрынцыповы чалавек, які гандлюе сваім сумленнем, талентам, перакананнямі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Гандля́р (БРС). Гл. га́ндаль.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гандля́р

(польск. handlarz, ад ням. Handler)

1) той, хто займаецца гандлем;

2) перан. беспрынцыповы чалавек, які гандлюе сваім сумленнем, талентам, перакананнямі.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

гандляр, купец, камерсант / гандлюе тайком, незаконна: спекулянт, перакупшчык, скупшчык / уласнік крамы: крамнік / скупшчык ануч і гандляр рознаю драбязою: анучнік, каравачнік (уст.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

аптаві́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Гандляр, камерсант, які вядзе аптовы гандаль.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)